Մեք-Գրեգոր. Հրաչյա Ներսիսյանի վերջին դերը

Քաղաքում լուր տարածվեց, թե Հրաչյան չկա այլևս:

Դագաղը դրված էր թատրոնում: Ժողովուրդ էր, որ գալիս էր վերջին տեսության: Տպավորությունն այնպես էր, որ ամբողջ քաղաքն այդտեղ է` թատրոնի այգում:

Երբ դագաղը դուրս էին բերում, հնչեց Առնո Բաբաջանյանի երաժշտությունը, գրված «Իմ սիրտը լեռներում է» բեմադրության համար: Ոչ մի այլ նվագ այդպես չէր հնչի: Զուգահեռները շատ էին: Այդ երաժշտությունը բոլորին տանում էր դեպի նրա կյանքի օրերը, վերջին դերը՝ Մեք-Գրեգորը: Եվ մանավանդ, որ մտածված ամփութությամբ դագաղին էին նետված Մեք-Գրեգորի բեմազգեստը և նրա շեփորը:

Սրտամորմոք, ողբերգականորեն վեհացնող տեսարան:

Ռուբեն Զարյան

...Հետո տարածվեց, որ Վահրամ Փափազյանը որոշել է Մեք -Գրեգոր խաղալ: Թատրոնում փորձ է նշանակված՝ բեմի վրա միանգամից:

Բոլորը տխուր են, մի քանի ամիս է անցել Հրաչյա Ներսիսյանի մահից:

Վահրամ Փափազյանը եկավ փորձի: Հավաքվել է ամբողջ Սունդուկյանի թատրոնը: Սկսվեց ներկայացումը: Բաբկեն Ներսիսյան, Վարդուհի Վարդերեսյան, Արուս Ասրյան..., գալիս են, անցնում են, վաղուց չեն խաղացել ներկայացումը, նաև հիշում են... Հասավ այն տեսարանը, երբ Մեք- Գրեգորը գա ու գնա ծերանոց:

Մտավ Վահրամ Փափազյանը: Մտավ տեքստը ձեռքին, կանգնեց, նայեց բեմը ու գոռաց.

-Ու՞ր է Հրաչը:

Բոլորը փշաքաղվեցին մի պահ;

-Վարդա՛ն, կանչե՛ք Հրաչը, Հրաչը, Հրա՜չը...

Ու մի տասը րոպեի չափ, երկու ձեռքով բռնած գլուխը, նա այդ ողբը արեց նվիրված Հրաչին՝ թույլտվություն առնելով խաղալ այդ դերը:

Անդրանիկ Հարությունյան

Հրածին Վարդևանյանի ֆեյսբուքյան էջից

Մեկնաբանություններ