Շահան Նաթալիի նամակը Միսաք Թորլաքյանի մահվան կապակցությամբ (Բոստոն, նոյեմբերի 13, 1968 թ.)

Գիշեր է ուշ, դուրսը՝ քամի, մուժ ու մշուշ, կ՛ըսես, բնութիւնն ալ է տաճկացեր:

Եւ ահա գուժկան հեռագիր մը կը դղրդէ դուռս. «Վրիժակիցը քու՝ Միսաքն ալ չկայ այլևս...»:

Ափսո՜ս, ուրեմն Միսաքն ալ ինկաւ նահատակ, թառ ու թափառ Սև ծովէն մինչև Խաղաղական օվկէանոս:

«Այս ճակատագիրն ի՜նչ սև է, Աստուած...»: Որ Սողոմոնն, Արամն ու Միսաքը Քեմախէն, Կարինէն, Տրապիզոնէն ուրկէ՜ ու՜ր իյնային Ամերիկաներն, օտար փոսի մէջ հողուէին: Ետևները ձգուած վրիժապահանջ ազգ մը նահատակ, ծովերով արիւն, հայրենիք մը աւար, աւեր, վրէժն անոնց դեռ անհատոյց...

Մխիթարանքի բառ կը մնա՞յ:

Ես չգիտեմ ո՛վ զով պիտի մխիթարէ, ե՞ս քեզ, թէ դուք զիս:

Խնդրեմ, շրթներս ձեր շրթներուն մէջ, համբուրեցէք Միսաքին վրիժառու աջին ցուցամատը, փսփսացէք ականջին, անոր հոգին կը լսէ: Կ՛ըսէ Շահան. «Միսա՛ք, դուն ալ լքեցիր զիս, միացար Սողոմոնին, Արամին. ըսէ՛ անոնց, հայասպան դահիճներն հասան մինչև Խաղաղական: Ես մինակ որու՞ դիմեմ, երբ դուք չկաք... Յարութիւն առէք, յայտնուեցէք վերածին Սողոմոնի, Արամի, Միսաքի մէջ»:

Սգակցօրէն՝ ՇԱՀԱՆ:

Խաչատուր ԴԱԴԱՅԱՆԻ Ֆբ էջից

Հեղինակի նյութեր

• Կեղծիք
• Սիրտս ցավում է․․․ամոթից
• Մանթաշյանցի նվիրաբերությունը գթության քույրերին
• Ահա և վերջ․․․
• Նոր գտածո
• Բարերարյալը
• Հոգևորականության դերակատարումը՝ ենթատեքստով
• Ազգապահություն
• Կեցցե հայ-թրքական բարեկամությունը
• Առասպել
• Հայրս ու ես
• 10 տոկոս
• Թեպետ համոզված եմ, այդ թուրքը հայոց այբուբենը չգիտի, բայց սա հայերեն գիտցողների համար է
• Գաբրիել Սունդուկյանի զայրույթը
• Աներևակայելի կանայք
• Հայկական նավերը Կասպից ծովում
• Նիկոլ. բայց ոչ Սա, մեկ ուրիշը․․․ (հոկտեմբերի 5-ին ընդառաջ)
• Այսօր նրա ծննդյան օրն է՝ 150-ամյակը, և ես կատարեցի ուխտս (2019 թ. սեպտեմբերի 26-ին գրած հուշերից)
• Բարերարյալը՝ Արմենակ Մուրադյան (հատված ինքնակենսագրությունից)
• Բարերարյալը՝ Տիգրան Նալբանդյան

Մեկնաբանություններ