Երբ հարվածում են քեզ, նպատակը մեկն է՝ ցավ պատճառել: Ուզում են, որ կուչ գաս, որ գալարվի գետնատարած մարմինդ, քո խեղճության միջի արցունքն են ուզում տեսնել: Ուզում են, որ կամքդ խոցոտված լինի, դիմադիր ոգիդ ընկճվի, մորմոքը տանիքիդ տակ տանտեր դառնա: Դու ցավի հետ ապրել ուզու՞մ ես:
Հերիք է: Սեղմիր նրան ատամներիդ տակ, ջղաձիգ մատներդ բռունցք դարձրու, որ խեղդես շամփրող կսկիծը, ծունկդ պոկիր գետնից ու պատվախնդիր հայացքիդ վրայից սրբիր թուլության ամոթալի հետքը: Դուրս վռնդիր այդ տրտունջը պատերիդ ներսից, զրկիր չարախինդ թշնամուդ քեզ պարտված տեսնելու հաճույքից:
Ով իր սրտում չունի հակադարձման կիրքը, ում մաշկը չի պատռվում ներսում կուտակված ցասումից, ով դեռ ունակ է հանդուրժել նսեմացումը, նա դժբախտության կամակատարն է:
Հովիկ Չարխչյան