Մի փոքրիկ հիշեցում բոլոր նրանց, ովքեր հավատում են, որ ընտրություններով հնարավոր է վիժվածքին հաղթել։

Երբեմն, իսկ հիմա ավելի հաճախ, այնպես է ստացվում, որ աշխարհի լավագույն մարդիկ հանկարծ հայտնվում են գժանոցի պատերի ներսում:

Մայիսի 6-ին ԱԺ-ում Ն. Փաշինյանն ասել է. «... Կներեք, գուցե լավ չհնչի, բայց ես կարծում եմ, որ ՀՀ արտաքին քաղաքականությունը ոչ թե փոխվում է, այլ ՀՀ արտաքին քաղաքականությունը ստեղծվում է: Դրանք բոլորովին տարբեր բաներ են: ՈՒրիշ բան է մի երկիր, որը բոլոր հարաբերություններում ինքը իրեն դիրքավորել է որպես «Ճ կլասի երկիր», և ուրիշ բան է, որ կա երկիր, որ ասում է, որ ես ՀՀ ժողովրդի ներկայացուցիչն եմ և իմ դիրքորոշումների հետ պետք է հաշվի նստել...»։

Այսօր արագ նշում անելու համար թուղթ էր պետք: Հին նոթատետրերից մեկը ձեռքս ընկավ: Նշումն անելուց հետո, սկսեցի թերթել: ՈՒ նման պրոզայիկ-առօրեական նախաբանով... աչքիս ընկան շատ տարիներ առաջ գրած բաներ: Կարդում եմ ու ասում՝ ա՛յ քեզ բա՜ն...

Ցավով տեղեկացանք, որ օգոստոսի 12-ին` Տիրամոր Վերափոխման տոնի նախօրյակին, նախատեսվում է «Little bi» խմբի համերգը, որի հիմնադիր Իլյա Պրուսկինը ամիսներ առաջ հոգևորականի զգեստ հագած անարգել է Տիրոջ Խաչը։

Նիկոլի իշխանությունը, իր քարոզիչների հետ միասին, ավարտված է. սրանց իզուր ջղաձգություններ անելը միայն ցավոտ է դարձնելու անդառնալի պրոցեսը հենց իրե՛նց համար:

Նիկոլին սպասարկող այս «կենդանին» սրտաճմլիկ մի գրառում է արել, թե բա մեքենաս փչացել էր ու կանգնող օգնություն առաջարկողների մեջ Նիկոլի ՄաՅրամիԳն էր:

- Մի քիչ կոֆե կխմենք, կշփվենք, մինչև հովն ընկնի: Հետո կգնանք Լաչինի միջանցքը կբացենք,-ասում է որսորդական շորերն հագած ուլտրա-ազգայնականը:

1904, օգոստոսի 15, Ալեքսանդրապոլ Սրանից մի 12 օր առաջ հինգ ընկերով Աղեքսանդրապոլից առավոտյան՝ նստած լավ ձիեր, ճանապարհ ընկանք դեպի Արագածի հավիտենական ձյունափառ լեռնագագաթը. երեկոյան հասանք մի գյուղ և գիշերեցինք մի ընկեր-գյուղացու տանը. մյուս օրը այդ գյուղացու և ուրիշների հետ ճանապարհ ընկանք. ձիով և ոտքով. շա՜տ դժվար էր ճանապարհը՝ սար ու ձոր, քար ու ժայռ, բայց չափազանց գեղեցիկ էր:

Աշխարհում ապրում էր մի տարեց ճապոնուհի, ով ուներ երկու մեծ սափոր։ Դրանք կախված էին փայտի ծայրերից։ Դրանցից մեկը ճաք ուներ, իսկ մյուսը անթերի էր և միշտ պարունակում էր ջրի ամբողջական չափաբաժինը։ Գետից մինչև պառավի տուն հասնելու երկար ճանապարհի վերջում ճաքած սափորի ջուրը միշտ կիսով չափ էր մնում։