ԱՄՆ-ի նորընտիր նախագահ Դոնալդ Թրամփը, պաշտոնը ստանձնելու առաջին իսկ օրից, ծրագրում է վերականգնել իր «առավելագույն ճնշման ռազմավարությունն Իրանին սնանկացնելու համար»՝ գրում է Financial Times-ը: «Առավելագույն ճնշման» արշավը նպատակ ունի զրկել Իրանին բանակը հզորացնելու հնարավորությունից, սակայն վերջնական նպատակը Թեհրանին միջուկային նոր համաձայնագրի շուրջ բանակցությունների մղելն է։               
 

Սիրիա ներխուժումից «հինգ րոպե» առաջ

Սիրիա ներխուժումից «հինգ րոպե» առաջ
07.12.2012 | 00:54

Ներքաղաքական և արտքաղաքական իրադարձություններն ընթանում են «նոն ստոպ» տարբերակով: Ողնաշարից խեղճացած Պուտինը Թուրքիայից ուղիղ մեկնեց Թուրքմենստան, Թուրքմենստանի նախագահի այցից «մեկ ժամ» հետո էլ Սերժ Սարգսյանը մեկնեց Թուրքմենստան:
Մի խոսքով, «թուրք» եզրույթն այս օրերին արտքաղաքական հիթի մի մասն է կազմում` Սիրիայում իսկապես «կատաստրոֆայի» վերածվող իրադարձությունների ֆոնին, ուր ամեն վայրկյան, ամեն ժամ պետք է սպասել արտաքին ներխուժման: Ասադի` Մոսկվա փախած լինելու լուրերը, քիմիական զենքի փոխադարձ սպառնալիքները փաստագրում են, որ շատ շուտով Սիրիայում կսկսվի արտաքին միջամտության «մոմենտ իստինին», ԱՄՆ-ը «կխառնի» Թուրքիային Սուրիո ջրերին, ապա ինքը կխառնվի դրանց:
Լուրջ պատրվակն էլ, ինչպես Իրաքի դեպքում, կա. էն դեպքում միջուկային զենքի «առկայությունն» էր, այս անգամ` քիմիական զենքի «կիրառման» սպառնալիքը: Եվ չի բացառվում, ինչպես Իրաքի դեպքում, Սիրիայի դեպքում էլ պրո-ՆԱՏՕ-ական, «Փեթրիոթ» այդ ներխուժման համար կրկին անհրաժեշտ չլինի ՄԱԿ-ի թույլտվությունը: Կմտնեն և` վերջ: Որքան էլ Ռուսաստանն ու Չինաստանը վետո դնեն ներխուժման ռեզոլյուցիայի վրա:
Հավատանք, որ այս մարտահրավերներն են այդպես քով քովի բերել Հայաստանի ու Ռուսաստանի իշխանություններին, ոչ թե ներքաղաքական իրադարձություններում Ռուսաստանից արվող բազարները:
Կարծում ենք նաև, որ Սիրիայի շուրջ իրադարձությունները որոշիչ են լինելու, որքան էլ պարադոքսալ, թե մեր` Եվրասիական միության անդամակցության և, ինչու ոչ, Պուտինի Հայաստան գալու «հանգամանքների» և դրանց իրական ժամկետների վրա: Եվ որքան էլ պնդումը կյանքի իրավունք ունենա, թե Պուտինը կգա Հայաստան` ներքաղաքական խնդիրներով, կարծում ենք, նրա այցն ավելի շատ տարածաշրջանում, այս «հենակետում» դատախազի իր ներկայությունը ցուցանելու, այն իրեն է պատկանելու առավելությունը ապացուցելու համար է:
Ընդ որում, պնդումը, թե` Պուտին-Սերժ Սարգսյան հարաբերությունները «մի ուրիշ տեսակ» վատ են, այնքան էլ քննություն չի բռնում ոչ նախորդ օրը տեղի ունեցած, թեկուզ և կարճ հանդիպման պատճառով, այլ որ գործից առավել տեղյակները պնդում են, թե նրանց միջև լուրջ պայմանավորվածությունների շրջանակ առկա է օգոստոսի ութից ի վեր: Պարզապես խաղաքարտերը բաց պահելը երկու հմուտ խաղացողների ժանրում չէ, և առաջ-հետ մարտավարությամբ փորձ է արվում նժարային հարաբերակցությունը պահել նորմային մոտ:
Որովհետև տարածաշրջանային գլոբալ խաղն ունի նաև անտեսանելի բաղկացուցիչներ, ինչպես նաև անսպասելի զարգացումների գեներացիա: ՈՒստի պետք չէ, որ բոլորը բոլորի մասին ամեն ինչ իմանան: «Չեկիստական» Ռուսաստանն էլ, իրեն հատուկ ձևով, ձեռքը հավերժ պահում է երակի վրա, որպեսզի հանկարծ Հայաստանը և յուր իշխանությունները շատ «չհրապուրվեն» Սիրիան ռմբակոծություններով խաղից հանող ՆԱՏՕ-ով և նրա բարեկամներով:
Կոպիտ ասած` Ռուսաստանը ցանկանում է անձամբ պայմանավորվել ՆԱՏՕ-ի, Արևմուտքի հետ: Մեր և այլոց հաշվին: Ինչի համար էլ գեներացնում է ԲՀԿ-ին, վերջինիս էլ թվում է, թե իրենց «առաջնորդ Իլյիչը»... օ՜յ, խառնեցինք` Կոլյայիչը, ընե՜նց եվրոպական, չորս հարյուր հազար էլեկտորատով տղա է, որ էլ դու սուս:
Ինչևէ։ Այսօր թե՛ արտքաղաքական, թե՛ ներքաղաքական առումով ունենք բարդ իրադրություն (մանավանդ որ ներքաղաքականի մասով, երկրիդ խփողը երանքիցդ է և, ինչպես երևում է, բանականությունն առանձնապես չի հաղթում այս խաղում):
Այո, սպասվում են «դժար օրեր», բայց և հույս ունենանք, որ հայկական ընդհանուր մարմինն ու ոգին կկարենան անցնել այս փուլը ևս ու` հնարավորինս անկորուստ:
Հավատանք: Ոչ թե փոխելով: Այլ փոխվելով:


Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 2871

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ