Խոսքս ուղղում եմ բոլոր նրանց, ովքեր ժամանակ առ ժամանակ տարբեր
կարծիք-եզրահանգումներ ու հարցադրումներ են անում ՖԲ գրառումներիս մեկնաբանություններում` Սերժ Սարգսյանի առնչությամբ:
ՀՀ փոխվարչապետի պաշտոնը զբաղեցնող Մհեր Գրիգորյանը քչախոս պաշտոնյաներից է։ Եվ դա բնական է, քանզի, հայտնի ասույթի համաձայն, ուտելիս չեն խոսում։ Ուտելը տվյալ դեպքում բուն և փոխաբերական իմաստներ ունի...
Երբեք մարդը այսքան մեծածավալ ինֆորմացիայի աղբ կամովին չի լցրել սեփական ուղեղը:
Երբեք մարդը այսքան պսևդոքաղաքական, պաշտոնական, արվեստի ու գրականության թափոն չի լցրել իր գլուխը...
Նախկինում ֆեյք կայքերն էին կեղծ օրակարգեր առաջադրում, հանրության ուշադրությունը շեղում Հայաստանի մեծ խնդիրներից։ Նրանք արդեն կատարել են իրենց սև գործը, կորցրել հանրության վստահության մնացորդները։
Հաջողության ամենահին մշակութային կոդերից մեկը ԱՐԴՅՈՒՆՔԻ կոդն է։
Ըստ այս կոդի, երևույթները պետք է ունենան ընդամենը երկու գնահատական՝ կա ԱՐԴՅՈՒՆՔ կամ չկա ԱՐԴՅՈՒՆՔ։ Այս կոդը արևմտյան քաղաքակրթության մեջ ունի ձևավորող դեր։ Այն Հռոմի, իսկ այնուհետև բրիտանական և ամերիկյան համակարգերի հաջողության գրավականներից մեկն է։
Ինչու՞ եք նեղանում վարչապետի ու նրա կնոջ տարաբնույթ վայելքներից (հեծանիվ են քշում դժգոհում եք, «Լեքսուս» են քշում` դժգոհում եք), ով էլ լինի նրանց փոխարեն այդպես կվարվի։
Ալիևի հատուկ հանձնարարություններով ներկայացուցիչ «ավետաբեր» Ամիրբեկովը ցնցեց մեզ իր «սենսացիոն» հայտարարությամբ, ասելով, որ «խաղաղության պայմանագրից» դուրս է գալու տրանսպորտային ենթակառուցվածքների ապաշրջափակման դրույթը:
Մի անգամ Մոսկվայում խորհրդային պատգամավորների ժողովի ժամանակ ԽՍՀՄ նախագահ Գորբաչովը մի քանի անգամ անհարկի ընդհատում է Վիկտոր Համբարձումյանին և վերջինս հարցնում է.
-Ընկեր Գորբաչով, Դուք գիտե՞ք ով է եղել Անգլիայի թագավորը Նյուտոնի ժամանակ:
Իրանում ՀԱՄԱՍ-ի առաջնորդի սպանության և դրանից հետո սպասվելիք հնարավոր հակահարվածի պայմաններում, իրանական շրջանակներում կրկին ակտիվացել են Արցախի օկուպացված հատվածներում իսրայելական գաղտնի ռազմական օբյեկտների տեղակայման և իրական սպառնալիքներ պարունակելու հանգամանքի քննարկումները:
BRICS-ի գաղափարախոսական առանցքը, վերջին հաշվով, հանգում է zero sum game սկզբունքից միջազգային հարաբերություններում ինչ-որ չափով հրաժարվելու հօգուտ ալտրուիստական բնույթի նպատակների։