Մոլորյալ մատաղացուն

Այս աշունն եկավ ու փշրեց կյանքիս

Ինքնախաբկանքի ոսկեօղ շղթան,

Օձապարանը հագցրեց վզիս

Եվ պինդ սեղմում է որպես վերջաբան։

Նժարը սիրո ու ատելության

Ի վնաս սիրո՝ ծանր կախվել է,

Վերուվար չունի առաջվա նման,

Հին մղձավանջը նորից սեղմել է։

Ինքնախաբկանքի ոսկեօղ շղթան

Թագ էինք սարքել մեր անոտ գահին

Ու դաշնակիցներ ճարել հոգեհան,

Որ դանակները լավ սրում էին։

Մեզ փրկիչ էինք կարգում օտարին․․․

Հին ղասաբները մորթելուց առաջ

Եզների վիզը նախ շոյում էին

Ու հետո տանում մորթին ընդառաջ․․․

Փրկիչաորոն մեր ճանապարհին

Մատաղացու գառ մնացինք խոնարհ։

Մենք այրել էինք կամուրջները հին․

Մատաղ է ուզում մի սոված աշխարհ․․․

17․11․2021

Վրեժ ՍԱՐՈՒԽԱՆՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Պարը քարացավ...
• Մեր հավերժախոս Մգրոն (այսօր Մգրոյի ծննդյան օրն է)
• Անճարակության փյունիկապաշտներ ենք
• Մեր հավերժախոս Մգրոն
• ՈՒ՞ր ես, Չարենց... (նոյեմբերի 27-ը Չարենցի հիշատակի օրն է)
• Աշնան ծառերը
• Հայոց երգի երախտավորը
• Ո՞վ է հիշում
• Ջուրն իր ճամփան դեռ չի գտնում
• Համբոյի հերթական նամակը Գիքորին
• ՈՒ՞ր ես, Չարենց
• Խաչիկ Դաշտենցի ծննդյան օրն է
• Ինչու՞ Դաշտենցը պանթեոնում չէ
• Դեր Զորի ոսկրացավը
• Հրանտ Թաթոսի սիմֆոնիան
• Հայոց արժանապատվության ասպետներին
• Հրաչ ջան, այսօր շատերը մի քիչ հացով ու մի քիչ գինով կխոսեն քեզ հետ
• Տաճարն օծվեց հայավարի
• Ափսո՜ս, Էդվարդ Սասուն
• ՈՒ՞ր ես, Չարենց

Մեկնաբանություններ