Պարադոսքների երկիր Հայաստանս

Երևանը Հռոմից հին են հռչակել: Իրենց ձեռը չի՞, ինչ ուզեն կասեն, ինչ ուզեն կհռչակեն:

Հարյուրավոր գեներալներ կան ու գիտության դոկտորներ: Բայց դա չէ խնդիրը, այլ այն, որ բանակ չկա ու գիտություն:

Գեներալների, հերոսների աճը նույնիսկ պատերազմից հետո չդադարեց: Հարավային ուղղության պատասխանատուներից մեկին շնորհեցին հերոսի կոչում, հետո մեղադրեցին բաքսի գողանալու մեջ ու բանտարկեցին:

Օրենքի առաջ բոլորը հավասար են, ի՞նչ կապ ունի՝ բաքսին գեներալն է գողացել, թե՞ կրտսեր սերժանտը:

Գիտության դոկտորներից մեկը վերջերս պարսիկների ու ռուսների ներկայությամբ գլուխ էր հարդուկում, թե մեզ փոքրի տեղ պետք չէ դնել:

- Այո մենք փոքր ենք,- ասում էր նա,- բայց դե ուղեղն էլ է փոքր, տեսնու՞մ եք, թե ինչպես է մարմինը կառավարում:

Ամբողջ աշխարհը վրեքս է ծիծաղում, դարձել ենք ծաղրի առարկա, բայց այս մարդիկ նման համեմատություններ են անում, մոռանալով, որ փոքր է, ոչ միայն ուղեղը, այլև կույր աղիքը, ձախ ձեռի երկար եղունգով ճկույթն ու սեղան ատամը:

Բոլորին սարքեցինք հայ:

Քրիստոսը որ հայ էր, գիտեինք: Վերջերս նաև իմացա, որ հայ է Մահամեդի ուսուցիչը:

Արևելքից, արևմուտքից, հարավից, նույիսկ հյուսիսից շրջապատված ենք մահմեդականներով:

«Նամազ», «Ղուրան», «մզկիթ» բառերը, եթե չասեմ վիրավորական, ապա խիստ բացասական երանգներ ունեն:

Եկեղեցու կողքը կարող են կանգնել ու հայհոյել եկեղեցականներին, կաթողիկոսին, վերջում էլ եկեղեցու պատերին կգրեն՝ Սերոժ 37 ու կհեռանան:

Հակահրեկանության չափերն ահասարսուռ են:

Հայ Դավիթներն ու Աբրահամներն այլոց կվիրավորեն՝ ջհուդ ասելով: Թլպատվածությունը ցածրության նշան է, մոռանում են, որ Հիսուսն ու աշակերտները ևս եղել են թլպատված:

Այսինքն, ոչ թե մոռանում են, այլ չգիտեն:

-Թլփատվել եմ ութերորդ օրը, Իսրայելի ցեղից եմ, Բենիամինի սերնդից, եբրայեցի՝ եբրայեցի ծնողներից, ըստ օրենքի՝ փարիսեցի,-փիլիպեցիներին պիտի ասեր Պողոս առաքյալը:

Բայց հայերի համար կապ չունի:

Ճիշտը մի հատ է ու դա հայերի ձեռն է:

5-6 զորակոչ ուղարկեցին Աղդամ, որ 91 թվի փաստաթղթերով Շուշին ճանաչեն՝ Շուշա:

Ելնում կենացս են խմում, որ նույնիսկ հուզվում եմ, ամիսմ հետո հարյուրավոր միլիոն դրամներ ուղարկում են Աննայի ֆոնդերին:

Երկիրը վերածվել է проходной двор-ի, բայց Զանգեզուրի միջանցքի դարդն են լալիս:

-Տեսա՞ք, թե ի՞նչ ասաց Իրանի այսինչ բարձաստիճան պաշտոնյան: Թույլ չեն տալու,-հպարտ, հպարտ տարածում են ֆեյսբույքան ակտիվիստները:

Լավ այսքան ընկնել կլինի՞, որ մենք ընկանք:

Իսկ գուցե, ոչ էլ ընկե՞լ ենք, միշտ ենք եղել այստեղ:

Սովետը պոլիտեխնիկ բան սարքեց, «կաստյում շըլվար» հագցրեց:

Հետո փլվեց, ընկանք մեր տեղը՝ միջնադար:

Արթուր ՀԱՄԲԱՐՁՈՒՄՅԱՆ

Մեկնաբանություններ