«Դիվերսիֆիկացիան» սոսկ անիրազեկ մարդկանց մոտ իբր գործից հասկացողի տպավորություն թողնելու տերմին չէ, մեր երկրի պարագայում, ցավոք, այն խիստ հրատապ խնդիր է։ Մատչելի լեզվով դիվերսիֆիկացիան նշանակում է պահեստային, այլընտրանքային հուսալի տարբերակների առկայություն։ Ընդամենը ամիսներ առաջ խոսում էին իբր տարածաշրջանային ներկա բարդ իրավիճակում արդեն իսկ գոյություն ունեցող համակարգերից հրաժարվելու աննպատակահարմարության մասին, մինչդեռ, նկատվում են հրաժարվելու գործընթացը հապճեպ ավարտին հասցնելու ջղաձգումներ։ Շատ լավ, այդ դեպքում հարկ է հանրությանը հստակ ներկայացնել, թե որոնք են անվտանգության դիվերսիֆիկացիայի սպառիչ, ոչ թե հատվածական բաղադրիչները՝ սկսած ռազմական, էներգետիկ, ավարտած՝ լոգիստիկ և ժողովրդագրական խնդիրներով։ Որոնք են այլընտրանքային տարբերակները, ընդ որում, ոչ թե անգամ կարճ ժամանակ անց, այլ հենց այս պահին։ Արդյո՞ք այլընտրանքային հատվածական լուծումները ոչ միայն զրկում են եղած, թեկուզև խոցելի միջոցներից, այլև անխուսափելիորեն չեն առաջացնում առավել մասշտաբային խնդիրներ։ Առանց այս հարցերի հստակ պատասխանների, որևէ քայլ անելը հավասարազոր է խիստ վտանգավոր, անդառնալի հետևանքներով հղի արկածախնդրության:
Գևորգ Դանիելյան