Մեկ ամիս առաջ, երբ գրում էի, թե ՌԴ -ն, եթե իրապես ցանկանում է դառնալ գերտերություն, պետք է գնա իր կորցրած, իրենից խլված տարածքների ու նյութական արժեքների ետևից, իհարկե չգիտեի, որ ՌԴ նախագահ Պուտինը , 03. 10. 24 թ., գրավոր հրաման կիջեցնի իր կառավարությանը` ֆինանսավորել այդ նպատակով ստեղծված աշխատանքային խմբին:

Լեհական անտառները մեջըս եթե ոչ Շիշկինին, ապա գոնե նրա նկարած արջերին հանդիպելու ցանկություն ծնեց, էն էլ անիծվածները չկային ու չկային։ Իմ ահի՞ց էին փախել, թե՞ ինչ, փաստը մնում է փաստ, որ գերանները թափուր էին թողել։ Ես էլ ստիպված որոշեցի անմահանալ։

Իրանի ԱԳ նախարարի Լիբանան մեկնելը ռազմավարական առումով բավականին հետաքրքիր ու շատ բան ասող քայլ էր։ Ճիշտ այն ժամանակ, երբ իսրայելական բանակը հրթիռակոծում էր Բեյրութը, Բեյրութի օդանավակայանի հարակից տարածքները, ժամեր հետո Իրանի ԱԳ նախարարի ինքնաթիռը վայրէջք է կատարում այդ օդանավակայանում։

Մեր ներկա վիճակը հասկանալու համար պետք է որպես հիմք ընդունել այն թեզը, որ ցանկացած իրական հզորություն ստեղծվում է հարստության հիման վրա, լինի այն բացահայտ տեսքով, թե դեռևս որպես միայն պոտենցիալ հարստություն։

ՈՒզում եմ հստակեցնել կարծիքս կատարվելիք քաղաքական իրավիճակների մասին, նոր աշխարհակարգի, դառնալ սեփական անձիս արդար վերլուծաբանը, չի ստացվում։ Էս որքան է խճճվել ամեն ինչ։ Անգամ իմ պոետիկ երևակայությունը փակուղի մտավ։ Մի բան հաստատ է` ինպես միշտ այսօրվա ճիշտը հենց վաղվա սխալն է լինելու։

Ադրբեջանի նախագահն իր տարերքում է՝ ադրբեջանական զինված ուժերի նոր վերազինում գերժամանակակից զինամթերքով, հերթական զորավարժություններ և, իհարկե, նոր սպառնալիքներ ու պահանջներ Հայաստանից՝ չզինվե՛լ,փոխե՛լ սահմանադրությունը, բացե՛լ դեպի Նախիջևան տանող ճանապարհները, իր տենչալի Սյունիքի միջանցքը, ներողություն խնդրե՛լ իրենցից, հանձնե՛լ ռազմական հանցագործներին, այսինքն՝ արցախահայությանը ազեր ցեղասպանությունից փրկելու համար ազգային-ազատագրական պայքար մղած և հաղթած ՀՀ և ԱՀ ղեկավարությանը, մեր հերոս քաղաքացիներին, 300 հազար ազերիների բերե՛լ, Հայաստանում բնակեցնե՛լ։

Ինչու՞ է անհրաժեշտ մասնակցել Բագրատ արքեպիսկոպոս Գալստանյանի կոչով վաղը՝ հոկտեմբերի 6-ին կայանալիք հանրահավաքին, և արդյո՞ք մեր մասնակցությունը կարող է ներդրում ունենալ մեր հասարակության և պետության ճակատագրի փոփոխության հարցում։

Բաքվում կայացող կլիմայի փոփոխություններին նվիրված խորհրդաժողովի մասնակիցներին ուղղված ուղերձում Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը հայտարարել է, որ, միջազգային հումանիտար իրավունքից բխող իր պարտավորությունները խախտելով, Հայաստանը հրաժարվում է տեղեկություններ հայտնել ղարաբաղյան առաջին պատերազմում անհետ կորած անձանց ճակատագրի, զանգվածային թաղումների ճիշտ տեղադրության մասին, ուստի այդ հանցագործությունների համար պետք է ներողություն խնդրի։

Գիտենք՝ Ալիևը անկեղծ թշնամի է: Ասում է այն, ինչ ուզում է, պահանջում է այն, ինչ մտքով անցնում է:

Շարունակելով մեր հնարավոր ապագայի մասին խորհրդածությունները, չնայած այս հարցի հետ կապված մեծ ու լուրջ անորոշություններին, անխուսափելիորեն հանգում ենք այն մտքին, որ ամենավերին մակարդակում, շատ բաներով, այն պայմանավորված է լինելու միաբևեռ աշխարհից բազմաբևեռին անցնելու պրոցեսի և նոր կառուցվող, առնվազն երկբևեռ, աշխարհի հիմնարար բնույթի առանձնահատկություններով։