Բոլոր հասարակություններում մարդը ապրում է նույն սկզբունքով, այն է՝ իր վարքով, պահվածքով ու գործողություններով նա փորձում է ապահովել իր և իր մերձավորների հնարավորինս բարձր որակի կյանքի շարունակականությունն ու հարատևումը։
Հիշու՞մ եք, որ ասում էին, թե բա` մեզ Սովետը պետք չի, մենք մոլիբդեն, պղնիձ ու «Ջերմուկ» կծախենք ու ավելի լավ կապրենք։ Հիշո՞ւմ եք դա ասողներին, որոնց մեծ մասը պաշտում էր։
Անգիտակից ու անգափար հասարակությանը կառավարելու տարբերակներից մեկը բռնապատությունն է: Հարևան, բայց ոչ բարեկամ երկրում արդեն 30 տարուց ավելի է, ինչ տիրում է կառավարման այդ ձևը, իսկ մեզ մոտ՝ ընդամենը հինգ տարուց պակաս:
Աստված մի արասցե, եթե թույլատրենք այսպես՝ երկիրը մաս-մաս հանձնելով շարունակվի, պատմությունը հայերիս մասին կարձանագրի, թե ինչո՞վ էր զբաղված առաջին հերթին մտավորականությունը, երկրի շարժիչ ուժը՝ ուսանողությունն ու երիտասարդությունը:
Ժամանակին բանակն առաջնահերթ խնդիր ուներ, ինչն արդեն անգիր էր արել այստեղ ծառայող ամեն ոք. պատերազմի կամ էսկալացիայի դեպքում մարտը տեղափոխել թշնամու տարածք: Թե՝ ինչպես, դա արդեն հավաք-ստուգատեսների, դասընթացների ու ճամբարների, զորավարժությունների ժամանակ ուսուցանվում և ցուցադրվում էր:
Վերլուծաբանները, ոգևորված ու խոսքները մեկ արած, կրկնում են, որ Թուրքիայի ընտրությունները՝ անկախ արդյունքից, ուղղակիորեն անդրադառնալու են մեր երկրի վրա, սահմանային լարվածություն, էսկալացիաներ են սկսվելու:
Թեհրանում սպանվել է ՀԱՄԱՍ-ի քաղաքական բյուրոյի ղեկավար Իսմայիլ Հանիան, ով Թեհրանում էր գտնվում նորընտիր նախագահ Մասուդ Փեզեշքիանի երդմնակալության արարողությանը մասնակցելու համար։
Փաստը, որ ահաբեկչությունը կատարվել է հենց Թեհրանում, իսկ կատարող կողմ այս պահին համարում են Իսրայելին, արդեն իսկ հարվածի տակ է դնում Իրանի հեղինակությունը, ինչպես նաև ստեղծում է լրջագույն անվտանգային ռիսկեր...