Արցախն է 3000-ամյա ազգի ինքնության պահպանության «վերջին բաստիոնը». եթե ազգը հաշտվում է Արցախը հանձնելու մտքի հետ և, Աստված մի արասցե, լիազորում է «խաղաղաբեր ազգակործան պատուհասին» վերջնականապես հանձնել այն, ապա դա այլևս ազգ չէ, այլ երկրագնդով մեկ այլ ազգերի ոտքի կոխան թափառական էթնիկ խումբ:
Այն, որ բազմաթիվ գեներալներ սերժանտի էլ չեն ձգում, դա պարզ է։ Այն, որ Նիկոլ Փաշինյանն ինչ էլ անի, միևնույն է չի կարողանալու մաքրվել պատերազմի ու պարտության թիվ մեկ մեղավորի ու պատասխանատուի կարգավիճակից, դա էլ է պարզ։ Բայց խնդիրն այլ է։
...Երբ Պոլիս հասա, թուրք գրողներ հարցուցին ինձի. ու՞ր կուզես երթալ... Ըսի՝ միայն Բիթլիս: Դժվար է, ըսին, օտարներուն այդ կողմերը չեն թողուր, բայց բան մը կընենք, որ երթաս... Բան մը ըրին, ու գացի...
Գեներալներին ձերբակալելու շոուն մտահոգիչ է, քանի որ երկրորդ հայացքից այն անիմաստ է, իսկ առաջին հայացքից միամտություն կլինի կարծել, թե Նիկոլը դրանով փորձում է պարտության և դավաճանության պատասխանատվությունը գցել գեներալների վրա:
Խաղաղությունը՝ պատերազմի, պատերազմը` պարտության, պարտությունը` կործանման վերածած գերագույն գլխավոր թշնամու կողմից շարունակվում է ընդլայնվել Շուշին «հանձնողների» ցանկը.
Ռուսաստանը զանգվածաբար դատարկում է քաղաքացիական բնակչությունից Կուրսկի շրջանը։ Ուկրաինայի զորքի առաջխաղացումը թեպետ կասեցվել է, բայց նրանց հաջողվել է մեծ թվով տարածքներ գրավել։ Ռուսական իշխանության համար Կուրսկի շրջանի հսկայական հատված թշնամուն զիջելը մեծ խնդիր չէ, ասում են՝ ժամանակի հարց է, էլի հետ կվերցնեն։