Ծառերը գաղտնապահ են. կտրես էլ, բան չեն ասի

Սա Պրոսպեկտն ա։ Երկու ժամ առաջ ես հենց ստեղով անցնում էի։

Իսկ սա 1939 թիվն ա։ Տեսնում ե՞ք փողոցն անցնող էն տղուն. երկու տարի հետո պատերազմ ա գնալու, դիմացի մայթով քայլող տղամարդիկ էլ։ Նրանցից քանիսը հետ կգան՝ պարզ չի։ Փողոցում քայլող կանանցից շատերն էլ մի քանի տարուց սև են հագնելու։ Իսկ էս ծառերը կաճեն, կմեծանան, փարթամ սաղարթով կպատվեն։

Իսկ դրանից մի երկու տարի առաջ էս փողոցում Չարենցն ու Բակունցն են քայլել, շուրջը նայել, մարդկանց բարևել, հետները խոսել․․․ Ո՜վ գիտի՝ ինչ ստեղծագործություններ են ծնվել նրանց գլխում էդ պահին, որ մենք հիմա կարդում ենք՝ առանց իմանալու, որ հենց ստեղ են ծնվել էդ տողերը։ Ծառերը երևի գիտեն, բայց լուռ են, մեզ չեն ասում։ Ծառերը շատ բան գիտեն, բայց գաղտնապահ են. կտրես էլ, բան չեն ասի։

Ա՛յ տենց մազալու բաներ․․․

Հենրիկ Պիպոյան

Մեկնաբանություններ