Մայրական տատիս` Մարիամին (Մայի), աղոտ եմ հիշում։ Չորս տարեկան եմ եղել, որ մահացել է։ Կրտսեր եղբայրս ծնվել է տատիս մահվան օրը, ու մայրս նրան «ճանապարհել» է գյուղի ծննդատան պատուհանից։ Տարիներ անց եղբորս առաջնեկին` դստերը, անվանակոչել են տատիս անունով։

Փոս-Փարիզ։ Կարճ ու համառոտ պատմվածքների այս ժողովածուի վերնագիրը քեզ, անշուշտ, ոչ միայն կզարմացնի, այլև տարօրինակ կթվա, քանի դեռ չես ընթերցել պատմությունները՝ որպես լայն սիրտ ունեցող ընթերցող։ Իսկ, երբ անես դա, կզգաս, որ հնարավորինս լայն բացված սիրտդ իր սահմանների մեջ է առել կյանքի մի առանձնահատուկ ժամանակաշրջան, որ լի է աշխարհաքաղաքական տեղաշարժերի պատճառով սոցիալ-կենցաղային ու գոյաբանական նոր տեղաշարժերի մեջ իրար հետ հանդիպած առանձնահատուկ մարդկանցով։ Ահա մեկը՝ եզդի Հասանը, «որ սափրված, բեղերը խնամած ու սրած, ներկայացավ ընկեր Ոսկանյանին, որպես համարյա գերազանցիկ Միհրան Բլբուլյանի հորեղբայրը»։ ՈՒսուցչի բողոքից հետո աշակերտ Միհրանի դեմքին Հասանի իջեցրած շառաչուն ապտակից հետո հենց այդ գաղտնիքն իր մեջ պահող շատ տարիներ էին անցել։ Բայց միայն հիմա, երբ Հասանն արդեն մահվան մահճում էր, միայն հիմա է գալիս Հասանի հայացքը ափսոսանքով փնտրելու այն պահը, երբ նա հազիվ էր զսպում իրեն, որ չգոռար, թե՝ ես սրա ոչ մի բանն եմ, ես Հասանն եմ...

«Դավադրություն» բառը շրջանառության մեջ է մտել Քենեդու սպանությունից հետո, ԿՀՎ ղեկավար Ալեն Դալեսի կողմից. նպատակն առողջ կարծիքը և քննադատությունը լռեցնելն էր, երբ մարդիկ ասում էին՝ մի շարքային Օսվալդ չէր կարող գերտերության ղեկավարի սպանել, նրան իշխանության ներսից օգնողներ են եղել:

Nիկոլի պաշտելի Ադրբեջանում ձերբակալվել է ակտիվիստ՝ ՀՀ-ի հետ խաղաղության կոչերի համար:

Խնձորն արժեք է, երբ Նյուտոնի գլխին է շրմփում` ծառից:

Երկիրը բարոյալքման, հասարակական պառակտման և վերջնական կազմալուծման տանելու ճանապարհին իշխանությունը փորձելու է թաղել անկախության հռչակագիրը:

Էն, որ մեղավորը ժողովուրդն է` դա փաստ է։ Բայց դա միշտ է այդպես լինում` մեծամասնության ուզածը բերում է վատ արդյունքի։

Էն անասունը ինչ-որ ուղերձ ա հղել անկախության Հռչակագրի ընդունման օրվա առիթով:

Տավուշի մարզում ավելացել է շնագայլերի թիվը։ Նրանք գիշերները գյուղերի ձորերում աղիողորմ, մարդկային լացի նման ձայներ են արձակում։

Սիրելի՛ Ռոզա, լուրը ցնցեց, ալեկոծեց ինձ, քանզի երկու օր առաջ էր, որ հեռախոսազրույց ունեցա իմ ուսանողական ընկեր, այնուհետև գործընկեր, ինձ համար շատ սիրելի պետական-հասարակական գործիչ, մտավորական, դասախոս ու հրապարակախոս, իմ լավ բարեկամ Սերժ Սրապիոնյանի հետ։