Չե՛ս թրքացնի,
Թրքապաշտ շան զարմ,
Քանի ե՛ս Հայս, ապրում եմ ու կա՛մ,
Քո՛ տեսակի դեմ միշտ կռիվ կտամ,
Վրեժս, ցավս, երբեք չի՛ քնի։
Չե՛ս թրքացնի։
Սյունիքս միշտ էլ Սյունիք կմնա,
Վարդենաց լեռները Սելիմ չե՛ն դառնա,
Արցախս կառնի Շուշին, տուն կգա,
Մարտունիս դեռ իր կռիվը կտա...
Չե՛ս թրքացնի։
Հայի գենն ինչքան էլ երկար քնի,
Կզարթնի՛ մի օր էս մրափից խոր,
ՈՒ կզգաս նրա բազկի զարկն հզոր
Էդ հաստ ծոծրակիդ,ազգադավ Ճիվաղ,
Քո հաղթանակը զուր ես տոնում վաղ։
Հայաստանս դու մաս-մաս չես լափի,
Ինչքան էլ որդուս արյունը թափվի,
Հայքս Հայինն է մնալու էլի,
ՈՒ ծաղկելու է նա է՛լ ավելի,
Դու քո ստերով ազգս չե՛ս գնի,
ՈՒ չե՛ս կաշառի,
Քո տված ցավը մի օր պիտի հենց քո՛ տունը վառի...
Չե՛ս թրքացնի։
Նարե ՍՈՍԵ