Ամբոխը հրճվում էր, երբ Ռոբեսպիերն ու նրա հեղափոխական ընկերները գիլյոտինի էին ուղարկում թագավորին և ազնվականներին՝ անեծքներ ուղղելով մահապատժի ենթարկվողներին:

1915-ին, երբ Տրապիզոնում ու Հաճնում, Բերկրիում ու Ադանայում մարդկանց մորթում ու տեղահանում էին, կանանց բռնաբարում ու խոշտանգում, Պոլսի սրճարաններում հայ մարդիկ հանգիստ թեյ էին խմում, ուրախ զրուցում, նարդի խաղում։ Ոչ մեկը չէր խոսում, ամորֆ անտարբերություն էր ու սատանայական բթացում` ինչպես այսօր։

ՈՒշադրություն դարձրեք սույն տավարի կնԳա ռոժին և ասածին: Ասում է ժողվարչապետին՝ դու մեզ փրկիր: Հարց. ինչի՞ց է փրկել ժողվարչապետը սրան:

Նայում եմ Նիկոլի ու քպ֊ականների պահելաձևին, խոսելաձևին, քայլելու ձևին, «մարդկանց» կողմից ընդունելությանը, Սնուփ Դոգի համերգը կազմակերպելու համար 23 միլիոն դոլար հատկացնելուն, ու մոտս կասկած է առաջանում` կարող է՞ պատերազմում հաղթել ենք, զոհեր չենք ունեցել, Գյանջան ու Եվլախն էլ արդեն միացրել ենք Արցախին ու հիմա Սնուփի հետ դա պիտի նշենք։

Այվազովսկին շուրջ 6000 կտավի հեղինակ է, որոնցից են «Արարատ լեռան հովիտը» (1882), «Արարատ» (1868, 1887), «Հայ մարտիկի երդումը» (1891), «Հայ ժողովրդի մկրտությունը» (1892), «Բայրոնի այցը Մխիթարյաններին Ս. Ղազար կղզում», «Խրիմյան Հայրիկն Էջմիածնի շրջակայքամ» (1895) կտավները և այլն։

Եթե Հայաստանում ինչ-որ մեկը վստահություն ունի, թե մի օր էլ իր վրա ոհմակի պես չեն հարձակվելու ու սպանեն, ինչպես արեցին փոխգնդապետ Արա Մխիթարյանի հետ, ուրեմն, իմացեք՝ նիկոլականները շակալների ոհմակ են, իրենք «դուխով» են, երբ շատվոր են կամ էլ պաշտպանվում են ոստիկաններով ու ախռաննիկներով:

Կարծում եմ` մոտ է ժամանակը, երբ կպարզենք, թե ՔՊ-ականներից ովքեր են պատրաստ մեռնել հանուն Նիկոլ Փաշինյանի:

Վանոն ուրիշ տեղ չէր կարող գնալ ու դառնալ անհասանելի, միակ երկիրը Թուրքիան էր, նա էլ եղել էր Ներքին գործերի նախարար... Ինչքա՜ն բան կիմանար Վանոն: Ասաց՝ ես չեմ ուզում քավության նոխազ լինել... Սխալ էր նրան հետապնդելը, բայց դա չհասկացան, նա էլ մի տեղ պիտի գտներ էս աշխարհում, պիտի զզվեր ու վրեժը հաներ: Սկսեց Նիկոլ Փաշինյանի թերթում գրել գյադաների ժամանակի մասին, և իրոք, դրանք գյադաների ժամանակներ էին: Բայց Վանոն պատրաստեց այնտեղի հրահանգներով այս սերունդը. Նիկոլը իրականում նրա՛ հոգեզավակն է, ոչ թե Լևոնի: Նիկոլը Վանոյի զավակն է՝ որպես վրեժ Թուրքիայից նետված՝ ղարաբաղցիներին ուղղակի ոչնչի վերածելու և ստորացնելու: Ես այդ ամենը խորը հասկանում եմ, որովհետև Վանոյին ճանաչել եմ տասը վայրկյանում, նրա լավն ու ուժեղը գիտեմ, բայց նաև նրա կատաղության ու վրեժի հետ եմ տասը վայրկյանում ծանոթացել:

Ստալինը՝ ֆաշխզմին միասնական հակադրվելու կոչով, 1941-ին Սովետական Միության ժողովրդներին դիմեց քրիստոնեական «Братья и сестры» դարձվածքով:

Ոնց հասկանում եմ, ոչ մի «հեղափոխական» իշխանություն չի կարող չթաղվել կոռուպցիայի ու կեղծիքի մեջ: Քանի որ կոռուպցիայի մասին առանձին հոդված եմ գրել՝ այստեղ խոսեմ միայն կեղծիքից: