ԱՄՆ-ի նախագահ Ջո Բայդենը հայտարարել է, որ դուրս կգա նախագահական ընտրապայքարից, եթե բժիշկները պարզեն, որ ինքն առողջական խնդիրներ ունի։ «Անկեղծ ասած, ես կարծում եմ, որ միակ բանը, որ տարիքը բերում է, իմաստությունն է»,- հավելել է Բայդենը։ Ավելի վաղ նա ասել էր, որ կհրաժարվի նախընտրական մրցապայքարից միայն այն դեպքում, եթե Աստված իրեն ասի դա անել։               
 

Ճիշտը գնալն էր, խելամիտը` չգնալը

Ճիշտը գնալն էր, խելամիտը` չգնալը
21.05.2012 | 11:13

Շախմատային այս օրերի տախտակը կառուցված էր Չիկագոյի «վրա»: Բոլորը «հաշվում» էին` կմասնակցի՞ Սերժ Սարգսյանը ՆԱՏՕ-ի գագաթնաժողովին, թե՞ ոչ: Մանավանդ որ ՀՀԿ-ի ԳՄ նիստում արդեն իսկ ասել էր` ԱՄՆ կգնամ-կգամ, կոալիցիայի հարցը վերջնական կլուծենք: Նաև` Չիկագո մեկնողներին նախագահականի «պրոտոկոլը» նախօրեին արդեն իսկ զգուշացրել էր` ժամը երեքին լինել օդանավակայանում, չուշանալ: Սակայն նույն օրը երեկոյան, երբ Էջմիածնում ՀՀԿ «գեներալիտետը» հերթական միջոցառումն էր կազմակերպել, որին ներկա էր նաև Սերժ Սարգսյանը, արդեն իսկ պարզ էր` չի գնալու:
Հիմա էլ «բոլորը» սկսեցին հաշվել` ինչո՞ւ: Շատ պարզ.
ա) ճիշտը գնալն էր, խելամիտը` չգնալը: Միշտ պատճառ կգտնվի: Ինքն էլ Պուտինի նման կառավարություն է կազմում: Նույնիսկ ԱԺ է կազմում` կոալիցիոն պատկերով: Այո, կար ներքաղաքական պատճառ:
Գիտենք` կոալիցիայի հարցում ԱՄՆ-Ռուսաստան մոտեցումները տարբեր են: Ռուսաստանը շատ էր ցանկանում, իր խողովակներով նաև աշխատում, որ ԲՀԿ-ն և ՀՀԿ-ն ընտրություններում հավասար տոկոսադրույքներ ունենան. ՀՀԿ-ն իշխանությունը կիսի ԲՀԿ-ի հետ` վարչապետի տեսքով: Ինչ եղավ` բոլորս գիտենք: Պուտինն էլ յուր նեղսրտությունից չընդունեց Ս. Սարգսյանին` բավականին ինքնուրույնացնելով նրան:
Չիկագո չգնալով Ս. Սարգսյանը մի քիչ էլ ինքնուրույնացավ արդեն ամերիկյան «գետնին» վրա: Բանն այն է, որ սույն Ամերիկան, ի տարբերություն Ռուսաստանի, ցանկանում է, որ ԲՀԿ-ն գնա ընդդիմադիր դաշտ, և մեզանում ձևավորվի երկկուսակցական համակարգ, ինչպես իրենցում է, և արտահանելով իր դեմոկրատիան, այդ համակարգը մեզանում դարձնի խիստ վերահսկելի (Սերժը երես չտվեց Արևմուտքին, չնայած, ինչպե՜ս օգնեց «Ժառանգությանը»` խորհրդարան մտնելու, ինչն ամենևին էլ չի նշանակում, թե ցանկանում է, որ Րաֆֆին նաև նախագահական «ուժեղ» թեկնածու լինի):
Մի խոսքով, Մոսկվա-Չիկագո տրանզիտում Սերժ Սարգսյանն անչափ նրբագեղ մանևր իրականացրեց:
բ) Կար նաև Ղարաբաղի հարց: Իհարկե, բոլորս սպասում էինք, որ Սերժ Սարգսյանը կգնա Չիկագո, ՆԱՏՕ-ի բարձր ամբիոնից պատասխան կտա չմիավորած 120 երկրի և «յոլդաշ» Ալիևի հայտարարությանը, այնուհանդերձ, որոշվեց այսպես, չնայած որոշ մեղմացում լիսաբոնյան բանաձևի համեմատ, Չիկագոյում կար:
գ) Խելամիտն էլ այս «չայցում» այն էր, որ պարոն «գայլին» (Պուտինն էր, չէ՞, հարցնում` «ուր են գնում պարոն գայլերը») պետք չէ շատ ջղայացնել: Կոնկրետ դեպքում «պարոնը» Ռուսաստանն է. նա, ասում են, ուզում է հա՛մ գազը թանկացնել, հա՛մ էներգիան (մեխանիկորեն), հա՛մ բեռնափոխադրումները, էդքանից հետո էլ մեզ «մտցնել» Եվրասիական միություն:
Այս բոլորին դեմ հանդիման ճիշտը «պաուզա վերցնելն» էր` Իրան-Սիրիա, Արևմուտք-Ռուսաստան մեծ վեճին ընդառաջ:
Իսկ Սերժ Սարգսյանը ոչ միայն պաուզա վերցնելու, այլև ձգելու մեծ վարպետ է:


Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 6911

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ