Պարզվում է մեկ դար առաջ հայ գրականության դասական Վրթանես Փափազյանն էլ էր մարդանման չորքոտանիների այս տեսակին նախիր անվանում։
Ստացվում է, որ այն ժամանակ էլ նախիրը կար։ ՈՒղղակի հիմա գլխաքանակը երիցս ավելացել է։
Աշխարհում ազգերն առաջ են շարժվում, մենք` ետ։
Կեցցե հայոց փառապանծ նախնադարը, որ հրաշքով հայտնվել է 21-րդ դարում` որպես տգիտության, ստրկամտության, ստահակության, սնապարծության, երախտամոռության ու ամեն կարգի տմարդության դրոշակակիր։
Վարդգես ՕՎՅԱՆ