Ոչ ոք այդպես էլ չհասկացավ, թե ում էր ուղղված «Հայկական Ժամանակի»՝ Ադրբեջանի պահանջների մասին նյութը, բացի Լևոն Տեր-Պետրոսյսնից։ Բնականաբար, ամենասուրը հենց նա էլ արձագանքեց։
Բոլորը մի օր ծերանում են, բացառությամբ նրանց, ովքեր վաղ են մեռնում, և ծերությունը չի հասցնում իր մագիլներով բռնազավթել նրանց: Բացառությամբ նաև նրանց, ովքեր դեռ չեն ծնվել, բայց կծնվեն հետո, երբ ծերությունը Աստծով վերացված կլինի:
Ոչ մի թուրքական դիվանագիտություն էլ չկա։ Եվ չի լինւոմ նաև այնպիսի հրաշք, ինչպես առաջին համաշխարհային պատերազմից հետո կործանված Թուրքիայի հետ է իբր պատահել։
Այսօրվա աշխարհում «թույլատրված է» խոշոր քաղաքների ռմբակոծումը։ Կիևը, Խարկովը՝ ձեզ օրինակ։ Հետևաբար, հայաստանյան որևէ քաղաք ապահովագրված չէ։ Ի դեպ, Խարկովի բնակչությունը Երևանից մեծ է՝ 1.4 մլն։
Չեմ ուզում գնահատական տալ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի երեկ հայտնած մտքերին։ Նրա մոտեցումների ու քաղաքական փիլիսոփայության մեջ բան չի փոխվել։ Այնպես որ, նոր բան էլ չկա ասելու։
Փրկվելու առաջին նախապայմանը Հայաստանի նավապետին փոխելն է։ Նոր բանակցողը շանս, ժամանակ ու ռեսուրս կարող է տալ Հայաստանին։ Նիկոլով մեր շանսերը զրոյական են։
«Երրորդ համաշխարհային պատերազմը» նոր երանգներ է ստանում: Այն ընթանում է շատ յուրահատուկ ելևէջներով, հիբրիդային բաղադրիչներով և կրում է միջնորդավորված բնույթ: Սկիզբը ես կհամարեի սիրիական իրադարձությունները և Ղրիմի միացումը Ռուսաստանին: Առաջինը՝ պատասխան էր «արաբական գարուն» կոչվող գունավոր հեղափոխությունների ներթափանցմանը Սիրիա, հաջորդը՝ Կիևում հաղթանակած եվրամայդանին...