Դիլեման հետևյալն է. Ռուսաստանին գործնական քաղաքականության մեջ ձեռնտու չէ Արցախը Ադրբեջանի կազմում, որովհետև դա տարածաշրջանում մնալու իր վերջին հնարավորությունն է։

Աշխարհաքաղաքական առումով որ՞ն է մեր տեղն այս աշխարհում։ Պետք է հասկանալ մենք Արևմուտքի՞ մաս ենք, թե՞ Արևելքի։

Խոսքն, անշուշտ, չի վերաբերվում համաշխարհային պատերազմին դասական ձևով, ինչպես մենք ընկալում ենք նախորդած երկու համաշխարհային պատերազմները: Խոսքն ԱՄՆ-ի ու նրա գլխավորած հավաքական Արևմուտքի կողմից Ռուսաստանի, մասամբ նաև նրա դաշնակիցների դեմ վարվող հիբրիդային պատերազմի մասին է:

ԱՄՆ-ն ու նրա դաշնակիցները ԱՊՀ մի շարք երկրներում, ներառյալ՝ Հայաստանում, իրենց վտանգավոր ռազմակենսաբանական գործունեությունը, չնայած այն դադարեցնելու Ռուսաստանի և նշված երկրներում հասարակության՝ վտանգը գիտակցող հատվածի, ՀԿ-ների, քաղաքացիական նախաձեռնությունների, ԶԼՄ-ների պահանջներին, շարունակում են: Ռուսաստանն այս առումով առանձնապես կարևորում է ԱՊՀ երկրների հետ համատեղ աշխատանքն անվտանգության սպառնալիքների չեզոքացման համար:

Ելույթ ունենալով Ազգային ժողովում, Նիկոլ Փաշինյանն ընդունել է այն, ինչը բազմիցս նշել են տարբեր փորձագետներ, սակայն հերքվել է իշխանությունների և իշխանամետ շրջանակների կողմից. 2022 թվականի հոկտեմբերին Պրահայում Նիկոլ Փաշինյանը Իլհամ Ալիևի հետ պայմանավորվել էր «միմյանց տարածքային ամբողջականության փոխադարձ ճանաչման շուրջ»։ Այսինքն՝ Հայաստանը ճանաչել է Ադրբեջանի ինքնիշխանությունը Լեռնային Ղարաբաղի նկատմամբ։ Սակայն ԱԺ-ում այս ելույթում Փաշինյանը հայտարարեց, որ սա բավարար չէ պաշտոնական Բաքվին, այլ կերպ ասած՝ Ադրբեջանն իր առաջ կանգ առնելու խնդիր չի դնում և չի բավարարվելու միայն Արցախը կլանելով։ Տարեսկզբից ի վեր սա երրորդ դեպքն է, երբ Փաշինյանը բացահայտ (վերջին 2 անգամ իր ասուլիսների ժամանակ), հրապարակավ ընդունում է, որ Հայաստանի ապագան, տարածքային ամբողջականությունը և ինքնիշխանությունը վտանգված են։

Նիկոլը հուշում է իրեն հեռացնելու եղանակը: Նիկոլն ասում է. «Մենք ամենևին էլ իշխող, կառավարող էլիտա չենք, մենք միջին վիճակագրական քաղաքացիներ ենք, ովքեր կառավարելու մանդատ են ստացել»։

Նորից դիմենք գեներալ-լեյտենանտ Դենիկինին․ ով, եթե ոչ նա գիտեր 1918-20 թթ․իրադարձությունների և դրանց իրական հեղինակները՝ «բոլշևիկները» և նրանց «խնամակալները» Արևմուտքում: Այո, այո, մի զարմացեք․ նրանք, ովքեր երազում էին Իրանի և Ռուսաստանի կործանման մասին՝ ի դեմս «մոսկովյան բոլշևիկների», ստացան և ունեցան աշխարհաքաղաքական մեծ նախագծի հուսալի ու հավատարիմ իրագործողներ ոչ միայն եվրասիական տերությունների, այլև հենց քաղաքակրթության ոչնչացման համար։ Հենց դա էլ այժմ փորձում են կյանքի կոչել Արևմուտքը և նրա իսկական «տերերը», որոնց, թեկուզ հազվադեպ, բայց դիպուկ անվանում են «քրիստոնյա-սիոնիստներ»։

Շատերն են նշում, որ Սյունիքի մարզի Տեղ գյուղի մոտ ապրիլի 11-ի միջադեպը և զոհերը (4 զոհ, 6 վիրավոր, որոնցից մեկի վիճակը գնահատվել է ծայրահեղ ծանր) կարող էին չլինել: «Սիվիլնեթ»-ին ապրիլի 14-ին տված հարցազրույցում Հայաստանի «Անվտանգության խորհուրդ» կոչվածի քարտուղար (ԱԽՔ) Արմեն Գրիգորյանն անդրադառնալով տվյալ դիտարկմանը, ասել է. «Այս միջադեպը տեղի ունեցավ, որովհետև Ադրբեջանը պրովոկացիա է արել Հայաստանի Հանրապետության սուվերեն տարածքում»:

Որևէ կերպ չթերագնահատեք Նիկոլի ելույթը։ Այն բազմաշերտ է, բազմավտանգ ու անպայման ունենալու է շարունակություն։ Եվ այն ամբողջական է ու «լեգիտիմ»՝ միայն ու միայն Ալիևի համաժամանակյա ելույթի հետ։ Ըստ այդմ.

Պետական դավաճանի հետ պայմանավորված ելույթ է ունեցել հարևան գերագույն ոչխարը...