Իշխանությունները գնում են Հայաստանի Երրորդ Հանրապետության վերջին էջը փակելու ճանապարհով: Գլխավոր հանձնիչի վերջին շաբաթվա մարզային, գյուղական այցերի համարյա ամենօրյա ռեժիմը ցույց է տալիս, որ լեգիտիմության խորը ճգնաժամի մեջ գտնվող իշխանությունը փորձ է անում ռեաբիլիտացնել թե՛ իր վարկանիշը, թե՛ մոնիտորինգ անել տրամադրությունները՝ հանձնման վերջին ակտից առաջ:

Ինչպես գիտենք, մեզ հարևանած պատուհաս թշնամին իր անհագ ցանկությունները չի թաքցնում: Ավելին՝ ուղիղ ասում և պահանջում է ստանալ այն, ինչ ուզում է: ՈՒ գրեթե բոլոր դեպքերում հասնում է իր ուզածին:

Թվում է թե մեր հարցերի վերաբերյալ կիսահայհոյախառն լեզվով անվերջ քննարկումները վաղուց արդեն դարձել են կոնտրպրոդուկտիվ, քանի որ մեր էության, հնարավորությունների ու նպատակասլաց գործել չկարողանալու հետ կապված ամեն ինչը պարզ ու հայտնի է, և այլևս այս ուղղությամբ խորանալու տեղ չկա։

Կամրջի վրա ադրբեջանական անցակետի մոտ նկարահանված բեմադրությունը տեղի է ունեցել հետևյալ կերպ․ Շուշիի շրջանի մի քանի գյուղացիներ՝ հիմնականում Հինշեն, Մեծշեն գյուղերից, պայմանավորվել են ռուս խաղաղապահների շարքային կամ ցածր սպայական կազմի հետ, ամենայն հավանականությամբ, փող են տվել, սրանք օգնել են, որ գնան Գորիս։

Նյարդապայքարը շարունակվում է: «Դուք մուտք եք գործում Ադրբեջանի Հանրապետության տարածք»: Ինչպես գիտենք, Ադրբեջանը վերը նշված տեքստով ցուցանակ է տեղադրել Լաչինի միջանցքի այն հատվածում, որտեղ երկու օր առաջ, առանց որևէ դիմադրության, տեղադրեց նաև իր դրոշն ու հսկիչ անձնագրային անցակետը:

Պաշտոնական Բաքուն պարբերաբար հայտարարում է, որ «Հայաստանը, որպես ագրեսոր, պետք է պատժվի միջազգային մակարդակով և պետք է փոխհատուցում վճարի»:

(Գառնիկ ԻՍԱԳՈՒԼՅԱՆԻ ստորև առաջարկվող հորդոր-ուղերձը գրվել է ուղիղ 5 տարի առաջ` 2018-ի ապրիլի 29-ին: «Կա՛նգ առ»-ի` ժամանակին արված զգուշացում, ինչը, ցավոք, ի վիճակի չէր ընկալելու ու կանգ առնելու ազգակործան պատուհասը, որը թուրք-ադրբեջանական ռեսուրսով բռնազավթում էր իշխանությունը):

Լաչինի միջանցքը փակ է, քանի որ Պրահայում Փաշինյանը համաձայնվել է դիտարկել Արցախը որպես Ադրբեջանի մաս։

Որ այսօրվա խեղափոխական փողոցային խմբակն իշխանության է եկել նաև հիմնովին փչացնելու հայ-ռուսական հարաբերությունները և երբեմնի բարեկամական միությունը վերածելու թշնամության, արդեն փաստ է. հետևելով պրոփաշինյանական ուժերի վարքին և գործելաոճին՝ նման պնդում անելը լիովին հիմնավորվում է, որքան էլ նրանք փորձեն իրենց իրական նկրտումները թաքցնել Ռուսաստանի հանդեպ բարեկամական վերաբերմունքի մասին ամպագոռգոռ հայտարարություններով: Այդպես վերջերս՝ ապրիլի 12-ին, ազգակործան պատուհասը՝ Փաշինյան ազգանունով, անդրադառնալով իր օրոք Ռուսաստանի Դաշնության հետ Հայաստանի Հանրապետության հարաբերությունների վերաբերյալ քննադատություններին՝ իրեն հատուկ մանիպուլյացիայով նորից մեղքը նախկին իշխանությունների վրա բարդեց:

Դեկտեմբերի 12 ին էկոնպատակներով ճանապարհը փակելով, Ալիևը փորձեց օգտվել 80-ականների վերջի ադրբեջանական զինանոցից ու ընկավ մի անհասկանալի իրավիճակի մեջ։