Գուցե մտածելու տեղի՞ք տա էս ամենը, գուցե ինչ-որ մեկի դեմքին քմծիծաղ նկարի, չգիտեմ, բայց գրեմ:

Մի քիչ էլ ուսումնասիրելով երկնային գործերը, թե՝ որ ուղղությամբ են գլխներիս թափվում անարդար պատիժները, տեսա, որ այնտեղ էլ թեժ պայքար է գնում երկու տիրակալների միջև, համարյա՝ ինչպես մեզ մոտ:

Արևելքի ու Արևմուտքի միջև անհամաձայնության ու հակամարտության անհավասարակշիռ ռեժիմը լավագույնն է Թուրքիայի համար, քանի որ նրա դինամիկ բալանսն այդ երկու կողմերի միջև հնարավորություն է տալիս կատարելու ամբիցիոզ ու հավակնոտ քայլեր, որոնք նրա կալիբրից բարձր ու բարդ են։

Արցախի գոյապայքարի մասին գիտի ողջ աշխարհը։ Եվ չկա մի դիվանագետ, մի քաղաքագետ, մի կայսր, մի նախագահ, որ այդ հզոր պայքարի պատմությունը չիմանա։

Հետո էլ զարմանում ու նեղանում եք, որ Հայաստանին ու Արցախին միջազգային ասպարեզում լուրջ ընդունող, ուշադրություն դարձնող ու օգնող չկա:

Երբեմն միտքը գալիս է, բայց չգիտես՝ ոնց ձևակերպես: Առնվազն՝ ոնց ձևակերպես, որ քեզ գժի տեղ չդնեն: Օրինակ՝ միտքը եկավ. հայերի հիմնական ողբերգությունն այն է, որ իրենք չափազանց առողջ ժողովուրդ են: Առողջ՝ ֆիզիկապես:

Մարդ պետք է հաստատուն արժեքներով ապրել գիտենա: Ասացին, թե մարդասիրությունը, հայրենասիրությունը, բարությունը, գեղեցիկն ու հուզականը, հոգևորն այս աշխարհի արժեքներն են...։ Ապրեցի՜, ապրեցի դրանցով ու հասկացա դրանցից յուրաքանչյուրի արժեքը: Մի օր էլ երբ հասնում ես գիտակցական մի աստիճանի,հասկանում ես, որ չընկրկելդ տեսակ է, լավատեսությունդ և կամքդ բնավորություն, ուժեղ մնալը՝ գենետիկ ու ճակատագրական, սկզբունքներդ հիմնավոր, անխախտ և խորը, իսկ հոգիդ՝ հաստատուն... Թումանյանը կասեր՝ Իմ հոգին հաստատ է, ինչքան էլ ալեկոծություններ ունենա:

Հարգելի ռուսամետներ, հարգելի արևմտամետներ, անհարգելի ռուսամոլներ, անհարգելի արևմտամոլներ, Ռուսաստանից կամ հավաքական Արևմուտքից և իրենց քաղաքականությունից դժգոհելուց առաջ նախ ձեր շրջապատի հայ միլիոնատերերին հարցրեք, թե ինչու՞ ամեն մեկը մի 500-հոգանոց զորախումբ չի զինում ու վճարում` սահմանները պաշտպանելու համար: Մանավանդ որ, անձնական օգտագործան ֆեյքերի ու սեփական անվտանգության համար թիկնապահների բանակներ պահելու փող, վստահ եղեք, միշտ ունեն ու՝ որքան պետք է:

Մինչ Ստեփանակերտի Վերածննդի հրապարակում շարունակվում է Արցախի դրությունը միջազգային հանրությանը, Հայաստանին ու ողջ հայությանը ներկայացնելու հանրահավաքը, Բրյուսելում Շառլ Միշելի գլխավորությամբ ընթացավ Ալիև-Փաշինյան հանդիպումը:

Ցավոք սրտի, հայկական փորձագիտական-վերլուծական դաշտը բավարար հետաքրքրություն հանդես չի բերում Թուրքիայի, նրա շուրջը կամ ազդեցությամբ ընթացող գործընթացների վերաբերյալ։ Խոսքը չի վերաբերում հուզական ու քարոզչական մեկնաբանություններին, այլ անաչառ ու կոմպետենտ գնահատականներին, որը թույլ կտա հասկանալու՝ ինչ գործընթացներ են ծավալվում Թուրքիայում և նրա շուրջը, ինչ հեռանկարներ և մարտահրավերներ են պարունակում դրանք իրենց մեջ։ Հետագա զարգացումների հնարավոր սցենարների դիտարկումն ու ընկալումը կարևոր է` պարզելու և հստակեցնելու սեփական արձագանքի բովանդակությունը սցենարներից յուրաքանչյուրի դեպքում։