Ադրբեջանի հետ բանակցությունները մեզ համար շահեկան լուծման հնարավորություն չեն ընձեռում. Տիգրան Աբրահամյան

Բերձոր քաղաքի, Սուս և Աղավնո գյուղերի շուրջ ստեղծված իրավիճակն ամենատարբեր դիտանկյուններից քննարկվում է։
2020 թվականի նոյեմբերի 9-ի եռակողմ հայտարարության դրույթները շատ դեպքերում ընդհանուր գծերով են ներկայացված, և դրանց իրականացման հարցում բանակցելու ու հնարավորինս հայկական շահերի շրջանակներում գոնե փոքր հաջողություններ գրանցելու հնարավորություն կա։

Կոնկրետ այլընտրանքային ճանապարհի վերաբերյալ եռակողմ հայտարարությունը սահմանում է հետևյալը.
«Կողմերի համաձայնությամբ, Լեռնային Ղարաբաղի և Հայաստանի միջև կապն ապահովելու համար առաջիկա երեք տարիների ընթացքում պիտի հաստատվի Լաչինի միջանցքի երկայնքով նոր երթուղու կառուցման նախագիծ, որից հետո ռուսական խաղաղապահ զորակազմը կվերատեղակայվի՝ այդ երթուղին պաշտպանելու համար»:
Ովքեր պնդում են, որ եռակողմ հայտարարությունով է սահմանված Բերձորից, Աղավնոյից և Սուսից հայ բնակչության դուրս գալը և բնակավայրերի հանձնումը, ապա թող ցույց տան դրա վերաբերյալ ձևակերպումը։

Այլընտրանքային ճանապարհի նախագիծը կարող էր քննարկվել ու հաստատվել այնպիսի տրամաբանության ներքո, որի դեպքում 3 հայկական համայնքները կարող էին մնալ «Լաչինի միջանցքի» 5 կմ-ոց հատվածում և չհանձնվել Ադրբեջանին։
Ես ավելի շատ հակված եմ կարծելու, որ 44-օրյա պատերազմից հետո, Ադրբեջանի շանտաժի, սպառնալիքի ներքո է եռակողմ հայտարարության այս դրույթն իրականացվում ադրբեջանական հավակնությունների շրջանակում։
Իրադրությունը բավականին բարդ է, պարզ, ստանդարտ լուծումներ չունի, և ցանկացած կարգավորում պետք է լինի խիստ հաշվարկված, հակառակ դեպքում, նոր կորուստներն անխուսափելի կլինեն։

Ադրբեջանի հետ տարբեր հարցերով բանակցությունները ենթադրում են ծանր գործընթաց, որը, ՀՀ ներկայիս իշխանությունների պայմաններում, մեզ համար շահեկան լուծման հնարավորություն չի ընձեռում։

Մեկնաբանություններ