Հնագույն ժամանակներից սկսած զինվորական ծառայությունը միշտ էլ եղել է պատվի գործ: Ավելին, անգամ, որոշ երկրներում այն համարվել է վերդասակարգային պարտականություն, իսկ որոշ երկրներում՝ ազնվականության մենաշնորհ:
Առայսօր էլ քիչ չեն այն երկրները, որոնցում զինվորական ծառայություն չանցած քաղաքացիների համար պետական բարձր պաշտոնները, օրենքով սահմանված կարգով, շարունակում են մնալ անհասանելի:
Այս ավանդույթի ուժով ապրած ու ապրող ժողովուրդներն են հիմնականում ստեղծել ու հզորացրել իրենց երկրները, իսկ նրանք, ովքեր նախընտրել են Հայրենիքի պաշտպանությունը դարձնել վճարվող ծառայություն սոցիալապես անապահով խավի համար, այդ երկրները, վաղ թե ուշ, հեռացել են պատմության թատերաբեմից:
Այսքանից հետո ի՞նչ որակում տալ դեռևս անավարտ պատերազմի պայմաններում ապրող այն երկրի կառավարությանը, որը հավանություն է տալիս պարտադիր զինվորական ծառայությունից գումարով ազատելու մասին օրենքի նախագծին:
Սրանք ոչ թե չգիտեն, թե ինչ է լինելու այս ամենի արդյունքում, այլ, լավատեղյակ լինելով, քանդում ու ավերում են այն ամենը, ինչը կապված է երկրի պաշտպանության հետ: