Ծիծաղելի ու ողորմելի են նրանք, ովքեր խոսում են ամեն ինչից, բացի արդարադատությունից:

Ամեն ինչ սկսվել է 1998-ին, երբ իշխանություն ունեցող ու իշխանությունից օգտվող մի խավ հեռացվեց կերակրամանից։ Հեռացնողների որակը հիմա չեմ քննարկում, նրանք էլ սրբեր չեն։

Հայերը բողոքոմ են, որ ռուսները չեն օգնում Արցախին։ Իսկ ի՞նչ ենք արել մենք։ Մենք դավաճանել ենք մեր հավատարիմ դաշնակցին, Թուրքիային և Արևմուտքին բերել ենք Ռուսաստանի թիկունքը։ Մենք մոռացել ենք, որ առանց Ռուսաստանի Հայաստանը նույնիսկ մի օր չի գոյատևի։ Այսօր թուրքական տանկերը 30 կիլոմետր են հեռու Երևանից։

Միջազգային կազմակերպությունների և օտարերկրյա դեսպանատների դիմաց ցույցեր անելով Լաչինի միջանցքը չի բացվելու: Ժամանակի և ռեսուրսի վատնում է ցանկացած նման փորձ:

Սրանք ոչ միայն քննարկում են ստորագրվելիք պայմանագրով Արցախն ամբողջովին Ադրբեջանին հանձնելու հարցը, այլև Հայաստանի տարածքից մի քանի տասնյակ գյուղեր տալու և Հայաստանում ադրբեջանցիների բնակեցման հարցերը։

Նիկոլ Փաշինյանի ասուլիսն ընդամենը ցույց տվեց նրա խորն ատելության աստիճանն արցախահայության և ընդհանրապես ամեն հայկականի նկատմամբ։ Մնացած առումներով նոր բան չկար․ հանձնում է Արցախն ու Հայաստանը՝ «խաղաղության» լոզունգի տակ։

Նախկին ԽՍՀՄ-ում, բացի ԼՂԻՄ-ից և Նախիջևանի ինքնավար հանրապետությունից, գոյություն ունեցող բոլոր հանրապետությունները, ինքնավար մարզերն ու ինքնավար տարածքները (օկրուգները) կրում էին այնտեղ բնակվող ժողովուրդների անվանումը:

ՀՀ երրորդ նախագահը նամակով դիմել է ԱՄՆ, ՌԴ և Ֆրանսիայի նախագահներին՝ Արցախի բնակչությանը Լենինգրադի ցեղասպանության հեռանկարից փրկելու կոչով, որի այլընտրանքը հայրենազրկումն է:

Հայաստանի քաղաքականությունը որոշում է ընտրված կառավարությունը, որի ղեկավարը համաձայնել է Արցախի էթնիկ զտման քաղաքականությանը (ավելի ճիշտ, հենց դրա համար է տեղի ունեցել 2018-ի դավադրությունը):

Ինչո՞ւ են Իսրայելի հետ կապված ազգությամբ հայ երիտասարդները վերջերս ակտիվացել մեդիադաշտում՝ տրվելով հայագիտության բոլոր առանցքային արժեքները «թավշյա» մեթոդաբանությամբ հերքելու կամ նսեմացնելու առաքելությանը, թեպետ, նախկինում էլ քնած չէին: Ընդ որում, դա այնքան գրավիչ ու գեղեցիկ «դիզայնով» է արվում, որ շատերը զմայլված միայն գովասանքի խոսքեր են շռայլում, թե բա՝ վերջապես բացեցիք մեր աչքերը, անչափ շնորհակալ ենք: Սիրելի հայրենակիցներ, ինչի՞ համար եք շնորհակալ: Ձեզ համոզում են, օրինակ՝ հայերը բարբարոսաբար ավերել են բոլոր տաճարները, որ հանկարծ չպահպանվեն նախկինում եղած հայկական տառերը, և դուք հավատում եք: Դե հա՝ հպարտանանք, որ նախկինում գիր ենք ունեցել,, բայց տաճարների վրա եղածը արդյո՞ք հնարավոր էր այնպես քանդել, որ ոչ մի հետք չմնար (Գառնին էլ խնայել են):