Ծնվել, մեծացել եմ բժշկուհու և ինժեների ընտանիքում` Երևանում, ապրել եմ հանճարեղ Չարենցի անունը կրող փողոցում, Երևանի պետհամալսարան դասի եմ գնացել ոտքով։ Երկար տարիներ աշխատել եմ ժամանակի միակ հեռուստատեսությունում, նախարարությունում, դպրոցներում, բուհերում հայոց լեզու և գրականություն եմ դասավանդել, կատարել լրագրողական աշխատանք, ստեղծագործել եմ դեռևս 5-րդ դասարանից, տպագրվել հանրապետության և արտերկրի մամուլում:

Երեկ իմ հրապարակած, Քրեական դատարանի որոշումը՝ ՄԵՐԺԵԼ «Հայաստանի ազգային կինոկենտրոն» ՊՈԱԿ-ի ներկայացուցիչ Սոնա Սուքիասյանի բողոքը, իհարկե՛, արդարության հաղթանակն է։ Բայց դա նաև ՀՀ-ում պետական կառույցի կողմից ՀՀ ՔԱՂԱՔԱՑՈՒ՝ անկախ ֆիլմարտադրողի, կինոռեժիսորի հանդեպ զրպարտության միջոցով, նախապես ծրագրված և հետևողականորեն իրականացված տևական բռնաճնշման ՓԱՍՏԻ ԱՐՁԱՆԱԳՐՈՒՄ Է։

Փաստորեն, Նիկոլը կամ նրան թելադրողները հրաշալի էին ճանաչում մեր հասարակությանը։

Կիրանցի հիմնական դպրոցի տնօրեն Վոլոդյա Բաբինյանը հայտնեց, որ տարեվերջյան ժողովին, որտեղ քննարկվել են անցած ուսումնական տարվա արդյունքները, Կիրանց գյուղի մի քանի ծնողներ բարձրացրել են նոր ուսումնական տարում դպրոցի նորակառույց դպրոցի շենք աշակերտների հաճախել-չհաճախելու հարցը։ Սահմանազատման անվան տակ Ադրբեջանին Կիրանցից տարածքներ հանձնելուց հետո դպրոցի նորակառույց շենքը հայտնվել է սահմանից մոտ 50 մետր հեռավորությամբ։

Հուլիսի 15-ը ռուս գրող, դրամատուրգ Անտոն Չեխովի հիշատակի օրն է։ Ռուս գրողը հիանում էր հայ արվեստագետներով, հայերի հյուրընկալությամբ, օրիորդների հմայքով:

Երեկ՝ հուլիսի 14-ին, «Արմենիա» ՀԸ եթերում ֆուտբոլային երկու մեկնաբանները «պրոֆեսիոնալ» կերպով խանգարեցին ֆուտբոլ դիտել, վայեյել ֆուտբոլի Եվրոպայի առաջնությւան եզրափակիչը...

Մարդկության ստեղծած բիզնեսների մեջ ամենաշահութաբերը, թերևս, պատերազմն է։ Հատկապես զենք արտադրողների ու զենք վաճառողների համար։

Ինչպես և սպասվում էր, Հայաստանի հետ «խաղաղության պայմանագիր» կոչվածը ստորագրելու համար ոչ միայն Բաքուն է նախապայմաններ դնում, օրինակ, փոխել ՀՀ Սահմանադրությունը, այլև Թուրքիան:

Դոնալդ Թրամփի վրա մահափորձի մեղավորը Սերժն է, որովհետև ինքը կարող էր այդ մահափորձը կանխել, համ էլ Սերժն ամեն առավոտ կարմիր գույնի «վարենիով» բլիթ է ուտում։

Պետական քաղաքականութեան բնագաւառում այս նոյն պայքարի դրսեւորումները հակիրճ վերլուծելով, Մեհեանը գրում է․ «Արտաշէս, Տիգրան եւ, աւելի ետք, որոշ չափով Տրդատ զօրեղ անհատականութիւններ են։ Եւ այդ անհատականութիւններու զօրութիւնն է, որ յաջողած է ստեղծել, տարածութեան ամբողջութեան հետ, զայն հաւաքական ճիգերով ոչ միայն ապահով պահելու, այլեւ աստիճանաբար ընդլայնելու կարելիութեան հաւաքական տենչը․․․