Թակարդ գորտի համար

Ի՞նչ կլինի, եթե գորտին գցենք եռացող ջրով կաթսայի մեջ: Նա միանգամից կմտածի, որ այստեղ կյանքին վտանգ է սպառնում, պետք է շտապ փախչել, և անմիջապես դուրս կցատկի: Իսկ ի՞նչ կլինի, եթե այդ նույն գորտին գցենք սառը ջրով կաթսայի մեջ, դնենք կրակի վրա ու աստիճանաբար տաքացնենք: Գորտը կկորցնի զգոնությունը: Իհարկե, նա կզգա, որ ջուրն աստիճանաբար ավելի ու ավելի է տաքանում, բայց կմտածի` մի քիչ ավել ջերմությունը վնաս չէ: Ի վերջո, նա պարզապես կխաշվի:

Հասկանալի է, չէ՞, որ հայը ներկայումս հենց այդ գորտի կարգավիճակում է:

Հետդարձի ճանապարհը հետզհետե հավասարեցվում է զրոյականի, անվտանգային զգայարանը կորցրել է:

Երկու պատճառ կա, որ մեզ տանում է դեպի կործանում.

Ա. գիտակից հայը կարծում է, որ այլևս իրավիճակը 180% շրջելու հնարավորությունը զրոյական է, և յուրաքանչյուր պայքար ավարտվելու է ձախողմամբ,

Բ. անտարբերությունն է:

Առաջին հայացքից անտարբերությունը իբր անմեղ թվացող կեցվածք է, սակայն, եթե անդադար լինենք անտարբեր, անխուսափելիորեն կգլորվենք ավելի վատ կյանք: Ինչը ներկայումս կատարվում է մեզ հետ` յուրաքանչյուր օր:

Ամենամեծ վտանգը, որ անտարբերության հետ մեկտեղ ձուլվում է, թաքնված է հետևյալ մտքի մեջ. «Մի աննշան հետքայլը չի կարող վնասել», որն էլ հենց նույնականացնում է մեզ աստիճանաբար խաշվող գորտին:

Գրիգոր Գրիգորյան

Մեկնաբանություններ