Տրանսսիբիրյան մագիստրալն աշխարհի ամենախոշոր ստրատեգիական ճանապարհն է:
Կառուցվել է Ռուսաստանում 1891-1916 թվականներին:
Մեկ տարվա ընթացքում, սիբիրյան անտառների, գետերի ու ճահիճների միջով ռուսներին հաջողվել է կառուցել հինգ հարյուր կիլոմետր ճանաճարհ:
Մեկ դար առաջ մեկ տարում… 500 կիլոմետր:
ՈՒզում էի գուգլով գտնել, թե Հայաստանով անցնող Հյուսիս-հարավ ավտոճանապարհը քանի կիլոմետր պետք է լինի ու երբ են սկսել կառուցումը: Բայց բանից պարզվում է, որ ավելի հեշտ է իմանալը, թե այդ ճանապարհի կառուցման ընթացքում փողերի լվացման ու այլ հանցագործությունների համար քանի քրեական գործ է հարուցվել, քան պարզելը, որ երկարությունը մոտ հինգ հարյուր կիլոմետր է, իսկ կառուցումը սկսել են 2015 թվականից:
Ահա սա է Հայաստանը:
Հայաստան, որտեղ երեսունհինգ տարի անց, Գյումրիում դեռ փլատակներ կան, որտեղ չկառուցվեց ոչ մի մարզական ստադիոն, իսկ եղածն էլ իշխանությունները հարյուրապատիկ էժան գներով սեփականաշնորհեցին իրենց օրթախներին:
Հայաստան, որի երկու գլխավոր քաղաքներն իրար կապող 150 կիլոմետրանոց երկաթգծով գնացքն անցնում է երեք ու կես ժամում:
Հային պետք է փրկել հայի կառավարումից:
Արթուր ՀԱՄԲԱՐՁՈՒՄՅԱՆ