Անվճար խորհուրդ պետական կառույցների ղեկավարներին:
Այսօր տեղեկացանք, որ ՀՀ Առողջապահության նախարարությունը հերթական անգամ պարտվեց դատարանում: Դատարանում պարտվելը նշանակում է հաղթողին գումար վճարել` հայցադիմումով պահանջած գումարը, տոկոսներ, պետական տուրք, իրավաբանի աշխատավարձ:
Արդեն սովորական է դարձել, որ քաղաքացիների հետ դատվելիս, պետական կառույցները «գնում են մինչև վերջ», այլ կերպ ասած` ընդհուպ մինչև Վճռաբեկ դատարան:
Զավեշտալի է, որ, օրինակ, Երևանի քաղաքապետարանը, ցանկանալով քաղաքացուց 32 000 ՀՀ դրամ գանձել, միայն պետական տուրքի վճարման համար ծախսում է շուրջ 60 000 ՀՀ դրամ: Նույնը` Պարեկային ոստիկանության, Միասնական սոցիալական ծառայության և մնացածների պարագայում: Սա միայն պետական տուրքերի մասով: Սեփական քաղաքացիների դեմ պայքարի մոլուցքով տարված, պետական կառույցները որևէ գումարի առջև չեն կանգնում` մարդաշատ իրավաբանական վարչություններ են պահում, շատ անգամ ռիսկային բնույթի ռեսուրսներ կիրառում:
ԵՊՀ-ում գտել են քաղաքացիների հետ դատվելու համեմատաբար մատչելի տարբերակ: Պետական տուրքը, իհարկե, չվճարել չեն կարող, սակայն մարդաշատ իրավաբանական կառույց չեն պահում: Աշխատանքի են ընդունել գրագիտությամբ աչքի չընկնող, սակայն փաստաբանի արտոնագիր ունեցող մեկին, որը «վարում է» ինչպես
ԵՊՀ-ի, այնպես էլ ԵՊՀ այսրոպեական ռեկտոր Հ.Հ.-ի անձնական գործերը: Այսինքն, նույն անձը գալիս է դատարան թե՛ ԵՊՀ-ի «պատիվը պահելու», թե՛ այսրոպեական Հ.Հ.-ի, օրինակ, ամուսնալուծության, ալիմենտների և նմանօրինակ այլ հարցերով: Ստացվում է, որ վերջինս աշխատավարձ է ստանում ԵՊՀ-ից, սակայն զբաղվում է ոչ միայն ԵՊՀ-ի խնդիրներով:
Սա գնահատման արժանի նորամուծություն է, որը, կարծում եմ` պարտավոր են կիրառել բոլոր պետական կառույցները: Դրա համար շատ բան անհրաժեշտ չէ: ՈՒղղակի պետք է գտնել գրագիտությամբ աչքի չընկնող իրավաբան (գրագետ իրավաբանն աշխատավարձի հույսին չի մնա) և վերջինս կաշխատի «երկուսը (երեքը) մեկում» ռեժիմով: Ֆինանսական միջոցների խնայողությունը շոշափելի կդառնա: Բոլորը գոհ կլինեն: Սա է խորհուրդը:
Իսկ դատարաններում պարտվելու մասով ...
Դե, միևնույնն է պարտվում են: Ի՞նչ տարբերություն:
Կարեն ՀԵՔԻՄՅԱՆ