Հայաստանի Հանրապետությունում տարիներ շարունակ տիրել է բացարձակ ապօրինի մթնոլորտ: Դրա ֆոնին գործել են ՀԿ-ներ, որոնք հասարակական գործունեության քողի տակ իրականացրել են քաղաքական, ազդեցության գործակալների գործունեություն:
Վերջիններս կաշառքով ազգայնական են խաղացել, կաշառքով կաշառակերության դեմ են պայքարել, կաշառքով պայքարել են տարբեր խոցելի խմբերի իրավունքների համար: Նրանց ընդունված է համարել գրանտակերներ: Բայց Հայաստանի ամենամեծ գրանտակեր կազմակերպությունը եղել է և մնում է Հայաստանի Հանրապետության կառավարությունը:
Հարևան պետություններից մեկի ղեկավարը մի առիթով ասել էր. «Հայերի ինչերի՞ն է պետք պետությունը»:
ՈՒ, իրոք, մեր ինչի՞ն է պետք պետությունը, եթե դատավորին պիտի խնդրես, որ արդարադատություն իրականացնի, եթե պատգամավորին պիտի վիրավորես, որ կառավարության նկատմամբ վերահսկողություն սահմանի, եթե ԱԱԾ սպաներին պիտի համոզես, որ հակահետախուզություն ու հանցավորության դեմ պայքար տանեն:
Ինչու՞ պիտի ելքս տարիներով փակ լինի:
Ինչու՞ պիտի գանձագողությամբ միլիարդատեր դարձած նախկին-ներկա զիբիլները ազատ ման գան այդ երկրում:
Այստեղ ինչ-որ արդարություն կա՞:
Ինչու ՞ պիտի հույժ կարևոր հարցերը չբարձրաձայնվեն պառլամենտում: «Գյանջա», «Հոկտեմբերի 10-ի հրադադար», «2018 թվականի կեղծ հեղափոխություն», ո՞ր մեկն ասեմ:
Երկրի հետ տեղի է ունեցել մեծագույն ողբերգություն, բայց դրա ֆոնին ծաղկում է կաշառակերությունը:
Երկիրն օտարերկրյա գործակալների համար դարձել է проходной двор. ԱԱԾ սպաներ, դուք պատիվ ունե՞ք: Ձեզ պետք է խնդրեն, որ օրինազանցների ձեռքից բռնե՞ք, ձեզ պետք է խնդրեն, որ իրականացնեք հակահետախուզություն:
Այս ամենը երկար տևեց, բայց անցնելու է:
Ամեն մարդ պատասխան է տալու իր արածի ու չարածի համար:
Ամիսը մի քանի հազար դոլարի համար իրականությունը խեղաթյուրող խմբագիրները, զինվորական գրքույկ վաճառող զինկոմները դեռ շատ են զղջալու իրենց ամորալությունների համար:
Կոլաբորանտ սրիկաներ:
Արթուր ՀԱՄԲԱՐՁՈՒՄՅԱՆ