Արցախի հայաթափումից մինչև Հայաստանի ուկրաինացում

Պրահա։ 6-ը հոկտեմբերի։ 2022 թվական։

Լուսանկարում չորսն են՝ Փաշինյանը, Ալիևը, Մակրոնը, Միշելը։ Լուսանկարից դուրս ևս երկու պետության ղեկավար կա (նրանք, ի դեպ, հիմնական դերակատարներն են)։ Բոլորն ակտիվ ներգրավվածություն են ունեցել Արցախն Ադրբեջանին հանձնելու, արցախահայության էթնիկ զտման գնով ռուսական զորքը մեր տարածաշրջանից հեռացնելու քաղաքականության մշակման և իրականացման հարցում։

Մեկ տարի անց Գրանադայում, կրկին հոկտեմբերին (այս անգամ՝ 5-ին) նույն լուսանկարը չստացվեց, բայց նույն կազմով որոշվեց Հայաստանի ճակատագիրը։ Նախատեսվել է 2-րդ ՈՒկրաինա սարքելու տարբերակը։

Եթե նախորդ դարի 20-ականներին հայ թրքաբոլշևիկները դասակարգային ու այլ տիպի կռիվներում բարիկադի մի կողմում էին, պատրաստակամություն հայտնելով հայ ժողովրդին զոհաբերել հանուն համաշխարհային կոմունիստական հաղթարշավի, ապա ներկայիս թրքաբոլշևիկներն արդեն բարիկադի մյուս կողմում են, ծառայում են համաշխարհային լիբերալ-գեդոնիստական գաղափարներին՝ հայ ժողովրդին դնելով հակառուսական ու հակաիրանական պայքարի զոհասեղանին։ Երկու դեպքում էլ հայ ժողովուրդն ու Հայաստանը թրքաբոլշևիկների համար մանրադրամ են՝ իրենց նեղ խնդիրները լուծելու, ներքին բարդույթները հաղթահարելու և ազգային «մենք»-ից փախչելու համար։ Դա փոքր մարդկանց մեծ վրեժն է մասնավորապես հայ ժողովրդից ու ընդհանրապես ամբողջ մարդկությունից։

Ապրիլի 5-ին Նիկոլ Փաշինյանը Բրյուսելում քննարկելու է Հայաստանի ու հայ ժողովրդի՝ աշխարհաքաղաքական հակադրությունների զոհասեղանին հայտնվելու գնի հարցը (Արցախի գինը նա կա՛մ ստացել է, կա՛մ Հայաստանի փաթեթի մեջ է ուզում ստանալ)։

Հայաստանի ուկրաինացումը գին ունի։ Այդ գինը վճարվելու է փողի ու արյան միջոցով։ Նիկոլ Փաշինյանին փողն է հետաքրքրում։ Հայ ժողովրդին պետք է արյունը հետաքրքրի, քանզի այդ արյունն իրենից են վերցնելու բարի ժպիտով լուսանկարվողները։

Անդրանիկ Թևանյան

Մեկնաբանություններ