Վերջին շրջանում քաղաքացիների կողմից ամենահաճախ հնչող հարցը. ի՞նչ անել այս պատուհաս իշխանության դեմ, երբ ընդդիմությունը բացարձակ պասիվ է:
Բոյկոտե՛լ:
Բոյկոտե՛լ բոլոր հնարավոր մակարդակներում՝ պետական ապարատ, ժամանցի վայրեր, սպասարկման սրահներ, տարբեր միջոցառումներ, որտեղ ներկա է քպ-ն, մրցանակաբաշխություններ,
պետական տոներ և հանդիսություններ, ուղղակի փողոցով քայլելիս…
Այս իշխանությունն ամեն վայրկյան, ամեն քայլի պետք է զգա, որ մերժված է, ատելի, բացարձակ ձախողված:
Պատկերացրեք, օրինակ, ինչքան ազդեցիկ կլինի, երբ որևէ ներկայացման ընթացքում, երբ պարզվի, որ ներկա է նաև վարչապետի պաշտոնը զբաղեցնողը, մարդիկ ցուցադրական լքեն դահլիճը:
Կամ սրճարանի մատուցողը ժամերով չսպասարկի քպ-ականին:
Որևէ հայտնի մարդ ցուցադրաբար հրաժարվի ազգակործանի կողմից տրվող պարգևից:
Ո՞ւմ են պետք պարգևներ կամ մեդալներ՝ ստորագրված դավաճանի կողմից:
Օրինակներ շատ կարելի է բերել: Ընդ որում, դա կարելի է անել գրագետ հիմնավորումներով, որ հետագայում նաև գործից ազատվելու խնդիր չառաջանա:
2020թ. նոյեմբերի 10-ից սկսած և՛ ես, և՛ ընտանիքս այդպես ենք վարվում:
Չի եղել որևէ միջոցառում, որտեղ այդ պատուհասների հետ միասին ներկա լինենք՝ լինի Հայաստանի Անկախության տոն, համերգ, դպրոցի բացում, մարզական ինչ-որ մրցաշար կամ մեկ ուրիշ բան: Նույնիսկ 20-ամյա սպորտային փառահեղ կարիերայիս հրաժեշտի միջոցառմանը հրավիրված չի եղել ոչ մի պետական պաշտոնյա:
Էլ չասած, թե քանի ընկերոջ և մերձավորի հետ է հարաբերություն խզվել այդ նույն սկզբունքով:
Բոյկոտե՛ք, հարգելի հայրենակիցներ, մինչև ընդդիմությունն առավել ազդեցիկ և գործնական քայլեր առաջարկի:
Արսեն Ջուլֆալակյան