Աղետ է, դժբախտություն, ամոթ, երբ առաջին նախագահդ լինում է այսպիսին. Արսեն Ջուլֆալակյան

Հայտնի հարցազրույցի մասին` հնարավորինս հակիրճ (հատկապես, որ շատերն են արտահայտվում):
Աղետ է, դժբախտություն, ամոթ, երբ շուրջ 1000 տարվա պետականության դադարից հետո (բացառությամբ` 1918-1920թթ.) առաջին նախագահդ լինում է այսպիսին:
Պատկերացրեք, Իսրայելի նախագահներից մեկը՝ այն էլ առաջինը, իր ամբողջ կյանքը, ռեսուրսը նվիրեր ապացուցելու, որ ճիշտը կապիտուլյացիան էր և է:

Առաջին իսկ հնարավորության դեպքում պետք է վերացնել այս վարակը (պարտվողական գաղափարախոսության մասին է) հանրության միջից: Այլ ելք չկա, եթե ուզում ենք մի օր հաջողել:

Հ.Գ.1. Ցանկացած բնագավառում ճիշտը ժամանակին հեռանալն է: Հակառակ դեպքում, դառնում ես աղետ տվյալ ոլորտի համար. այս դեպքում՝ պետության:
Հ.Գ.2. Հուսամ՝ մյուս նախագահներն այլևս չեն մասնակցի նման ձևաչափով հանդիպման: Հակառակ դեպքում, կիսելու են սրանց դավաճանությունը:
Հ.Գ.3. Երբ ուղիղ տեքստով ասվում է, որ, այո՛, երկրիդ վարչապետն ազգակործան պատուհաս այլանդակ է, բայց պետք է նրան օգնել:

Մեկնաբանություններ