2005 թ. նոյեմբերի 1-ից հանրային ծառայությունները կարգավորող հանձնաժողովը որոշում ընդունեց գազասպասարկման ներտնային աշխատանքների կատարման մենաշնորհը հանձնել «ՀայՌուսգազարդ» ընկերությանը։ «ՀայՌուսգազարդը», օգտվելով իր մենաշնորհային վիճակից, այդ ծառայությունը հանձնեց «Էյ-Ի-Ջի» սերվիս ՍՊ ընկերությանը, որը հանրապետությունում բացեց 17 մասնաճյուղ` 49 տեղամասերով, բազմաթիվ աշխատողներով և բարձր աշխատավարձերով, չնայած այն բանին, որ հանրապետությունում կային անհրաժեշտ թվով գազի գրասենյակներ, որոնք առանձնապես ծանրաբեռնված չէին, և ներքոհիշյալ սակագները կլինեին մի քանի անգամ ցածր։

Ասում են, երբ Համ Կ(բ)Կ ինչ-որ համագումարի ավարտին Ստալինին զեկուցում են, որ կենտկոմի կազմի փակ գաղտնի քվեարկության արդյունքում Կիրովն իրենից եռակի շատ ձայն է ստացել, նա սադիստի անվրդովությամբ կարգադրում է. «Пишите наоборот»... Հիմա մերն է։ Անկախանալուց ի վեր, չեղավ հատկապես նախագահական մի ընտրություն, որում պարտվածը չվազեր հարթակ և մուրազը փորը մնացածի զայրույթով չհայտարարեր, որ իրեն տրված ձայների քանակը ևս` «ստալինաբար» կեղծվել են և իր էքսցեսասեր համախոհներին հանուն իրեն չոգեկոչեր` անդուլ պայքարի, թեկուզ «չնչին» զոհերի գնով (2008 թ. մարտի 1)։

Սոցիալիստ կանանց Կոպենհագենի կոնֆերանսում (1910) Կլարա Ցետկինի առաջարկով որոշվեց Մարտի 8-ը նշել որպես Կանանց միջազգային օր։ ՍՍՀՄ ժամանակներում այդ օրը նշվում էր մեծ շուքով։ Այն սկզբում աշխատանքային օր էր, հետագայում որոշվեց այն դարձնել ոչ աշխատանքային։ Հայաստանի անկախացումից հետո մենք այդ միօրյակը դարձրինք միամսյակ, թողնելով ՍՍՀՄ ավանդույթը` միայն Մարտի 8-ը հռչակելով ոչ աշխատանքային։

Փոխվեց դարը, փոխվեց նաև մեր վերաբերմունքը այս կամ այն երևույթի, մարդու, մարդկայինի, ոչ մարդկայինի հանդեպ: Այս ամենը, անշուշտ, իր արտահայտությունն է գտնում մշակույթի, արվեստի, գրականության մեջ:

Պետության կենարար ու շարժիչ ուժը նրա բարեխիղճ ու բարեպաշտ քաղաքացիներն են, նրանք, որոնք պետությունը համարում են իրենց հայրենական տունը` հայրենիքը, և մշտապես հոգ են տանում, որ այն զարգանա, բարգավաճի ու հզորանա` դառնալով հուսալի հենարան ու պաշտպան:

«Սերը միակ բանն է` ապրում է, երբ քաղցած է, մեռնում է, երբ կուշտ է»։ Երվանդ Քոչարի միտքն է։ Բայց ինչո՞ւ միայն սերը. կարծում եմ` հույսը նույնպես։ Եվ ընդհանրապես. հույսն աշխարհում ամենադիմացկուն, ամենաերկարակյաց բանն է, քանի որ նրա մահվան մահիճը միաժամանակ իր օրորոցն է նաև։

Արտասահմանեան կարևոր աղբյուրներեն տեղյակ ըլլալով, որ Հայաստանին հայկական գյուղերուն մեջ այլևս 20 տարի անկախություն մսխելու արդյունքով կաթվածահարության (աս բառը կսիրեմ, քանի որ ասոր մեջ հարություն բառն ալ կա) արտակարգ իրավիճակ մըն է, Հայաստանի կառավարությունն որոշում ըրավ իր պաշտոնական աթոռեն ելլել ու նիստ մը գումարել Սյունյաց մարզի Մթնաձորի Ներքին Հանդ գյուղին մեջ, որ կգտնվի Բասուտա գետի ափին` աշխարհում Սոսիներու ամենահրաշագեղ ու կենսալի պուրակին մեջ:

Ես ուշ իմացա Ձեր թերթի այս տարվա թիվ 58-ում տպագրված սեպտեմբերի 4-ի «Հայոց հարց» թեմայով հեռուստահաղորդման վերաբերյալ Արտաշես Հակոբջանյանի «Ամոթ է վերջապես» վերտառությամբ շարադրանքի մասին։ Խիստ զարմացա հեղինակի այդքան սահմանափակ դատողության ու չհասկանալու վրա։

Վանաձորի թիվ 1 և թիվ 2 հիվանդանոցների միավորման մասին խոսակցությունները գալիս են «հին» ժամանակներից: Իրագործվեց, սակայն, Լոռվա նոր մարզպետի օրոք, նպատակը թողնելով անհայտ, չարդարացված:

«Իրատես de facto»-ի թիվ 65 (16.10.2012) «Ձեզ ձեռ ա տալիս, մեզ` ոչ» հրապարակման մեջ Իջևանի տեխնիկումի մաթեմատիկայի մասնագետ Զավեն Ալավերդյանն անհիմն հերյուրանք է տարածել իմ հասցեին, և դա այն պարագայում, երբ ես տվյալ ժամանակահատվածում բացակայում էի հանրապետությունից և նրան այդ ընթացքում, բնականաբար, չէի կարող հանդիպել։