«Նվիրյալները չեն դավանափոխվում»

Հիշյալ հրապարակման` «Նվիրյալները չեն դավանափոխվում», խորագիրն էր «ԱՐԱԲՈ» հայրենասիրական միություն ՀԿ համաժողովի հիմնական լեյտմոտիվը:
«ԱՐԱԲՈ»-ն «DoubleTree by Hilton Yerevan City Centre» հյուրանոցի հարկի տակ էր հավաքել բոլոր այն ուժերին ու անհատներին, որոնք գիտակցում են, թե ներկա թրքամետ-թրքահարճ ռեժիմն ինչ աղետի առաջ է կանգնեցրել Հայաստանն ու հայ ժողովրդին: Բոլոր նրանց, ովքեր անհանգստացած են Հայաստանի ու Արցախի ճակատագրով:

Ներկաների մտահոգությունը մեկն էր` 44-օրյա թատերականացված պատերազմից հետո ի՞նչ է լինելու վաղը, և ի՞նչ կարող են ու պետք է անեն իրենք:
Համաժողովին ներկա էին, ինչպես պատկերավոր փաստեց ջոկատի հրամանատար ՄԱՆՎԵԼ ԵՂԻԱԶԱՐՅԱՆԸ, բոլոր նրանք, ովքեր «…բացի ստամոքսից, նաև ուղեղ ունեն: Մարդիկ, ովքեր գիտակցում են, որ այս տարածաշրջանում ապրելու համար պետք է եղան ունենալ: Որովհետև, եթե քո դիմաց կանգնած է վայրենին, դու պետք է հակադիր եղան ունենաս: Այլապես նա քեզ գիշերը կեղանահարի»:

Հրամանատարը ցավով նշեց, որ «Արցախն ավերվում է: Մենք տանուլ ենք տալու մեր անտարբերությամբ»:
Ըստ նրա, պառակտության ոգին է գործում մեր օրերում: Ցավալի է, բայց փաստ` բամբասում են արցախցիներից:
«Եթե Արցախում կա մի քանի տականք, արցախցիներին ինչու՞ եք ատում,- հարցադրում է Եղիազարյանն ու շարունակում,- Հայաստանում չկա՞ն այդ տականքները: Ինչու՞ մենք Հայաստանը չենք ատում: Վաղն էլ Սյունիքն ենք ատելու, հա՞: Այդպես մենք չե՞նք նմանվում այն անասունին, որի ձագին աչքի առաջ մորթում են, մի անգամ բառաչում է, գլուխը թեքում և սկսում է նորից արածել»:
«Իրավիճակը, որ ստեղծվել է Հայաստանում, սահմռկեցուցիչ է,- հատուկ ընդգծեց նա ու շարունակեց:-Ես սրանց ասում եմ` մենք վախենում ենք ձեզնից: Վախենում ենք, որովհետև հանկարծ ու… կարող ենք շանսատակ անել»:

«Նման հիմար ձևով հայրենիքի հետ չի կարելի վարվել,- եզրակացնում է Եղիազարյանը:- Հայրենիքն իմ տունն է, բոլորիս տունն է: Մինչդեռ ինչ-որ կիսախելագար նստել` ստորագրում է ու տալիս: Ի՞նչ ես տալիս, ու՞մ ես տալիս»:
«Հավաքվել ենք այստեղ, որպեսզի հարցադրենք` մենք միայնա՞կ ենք, թե՞ միասին»:
«Եկել եմ ասելու` պայքարի ինչ միջոց ընտրեք, ես ձեր կողքին եմ,- հայտարարեց «Արաբո»-ի հրամանատարը:- Պարտավոր ենք շտկելու այս իրավիճակը»:
«Հեռուստաեթերից անվերջ բարձրաձայնում են` 44 օր մենք պատերազմեցինք, ոչ մի տերություն մեզ չպաշտպանեց»:
Ինչու՞:

Ըստ հրամանատարի, «այդ պետությունները գիտեին, որ մարմնավաճառին գումար են տվել, ու ինչ ասում են, այն էլ անում է մարմնավաճառը: Դրա համար էլ մեզ չէին պաշտպանում»:
«Սրանք ամեն ինչ սարքեցին արհեստականորեն, որպեսզի հայ տղամարդու պատիվը զրոյացնեն:
Հայրենիքը սիրելը շատ քիչ է: Դու պետք է պայքարես հայրենիքի համար»:
Համաժողովի մասնակիցներին ձայնային հաղորդագրության միջոցով իր խոսքն ասաց և ՊԱՎԼԻԿ ՄԱՆՈՒԿՅԱՆԸ, որը, ինչպես հայտնի է, գտնվում է բանտում.
«Ողջույնս բոլոր նրանց ովքեր լծված են Հայաստանիս թրքացման դեմ արդարության պայքարին: Իսկ ովքեր համոզված են և այսօր նույնպես համոզում են, թե թուրքի հետ հնարավոր է խաղաղության դարաշրջան, ապա ձեռքից բռնեք այդ մեռած արարածնների ու տարեք Դեր Զոր: Թող տեսնեն ո՛ր հարթությունում է վերջանում թուրքի հետ սկսած խաղաղության դարաշրջանը:
Ձեր նախաձեռնությունը թող բոլորիս առաջնորդի սիրո և հավատի հանգրվան:
Հավատի և սիրո պակասից էր, որ օգտվեցին ներկա թրքաբարոներն ու մեզ կանգնեցրին կորուստների ու ողբերգության առաջ»:
«ՍԵՎ ՀՈՎԱԶ» ռազմահայրենասիրական կազմակերպության նախագահ ՍԵՐՈԲ ԳԱՍՊԱՐՅԱՆՆ իր խոսքում փաստեց, որ իրենց թիկունքից կրակեց ներկա «քաղաքական էլիտան»:
«30 տարի շարունակ քաղաքական պոռնիկները լծվեցին ազգի սերուցքը բնաջնջելու գործին: Վերացրին հավատարիմ տղերքին, նվիրյալներին:

Սակայն, ինչպես ավետում է կարգախոսը, նվիրյալները չեն դավանափոխվում:
Նվիրյալներն էին, որ պատերազմի դաշտում թողեցին իրենց կյանքը, առողջությունը, բայց, ցավոք, որքան էլ դավաճանեցին նրանց, նրանք չդավանափոխվեցին»:
«90-ականերին, երբ կազմավորվեց ՀՀՇ-ն, անմիջապես էլ բաժանվեց ռազմական և քաղաքական թևերի: Քաղաքական թևը, պատերազմի հաղթական ավարտից անմիջապես հետո, սկսեց հալածանքը ազատամարտիկների, նվիրյալների նկատմամբ:
Մի մասին բանտ ուղարկեցին, մյուսներին վտարեցին ասպարեզից: Ոմանց էլ` սպանեցին:
30 տարի շարունակ ջարդեցին ազգի ողնաշարը, հարվածեցին ուղի՛ղ արմատին:
Ձգտումը մեկն էր` բարոյալքել հայ հանրությանն ու վերածել ԼԳԲՏ-ական գաղջ, գարշելի զանգվածի, զերծ ազգային ու ընտանեկան արժեքների ընկալումից:
Որքան էլ մեր ազգի գիտական պոտենցիալը, մեր լուսավոր պայծառ ուղեղներին, բոլորին վտարեցին Հայաստանից, միևնույն է, նվիրյալները չեն դավանափոխվում»:
Գործարար, բարերար ԷՐԻԿ ՍԱՐԳՍՅԱՆՆ էլ նշեց. «Մենք պառակտված ենք. ամեն մեկն իր գործով է զբաղվում, իր «ես»-ն է առաջ տանում:

Ձեր սերունդը հաղթեց, որովհետև կարողացավ միաբանվել և թշնամու դեմ կանգնել:
Հիմա այդ վտանգի զգացողությունը, թերևս, առաջվանը չէ՝ հիբրիդային, տնտեսական, գաղափարական պատերազմի պատճառով:
Ձեր ժամանակ պատերազմը պարզ էր՝ թշնամին էր ու դու:
Քո ձեռքին էլ էր ավտոմատ, նրա ձեռքին էլ:
Հիմա մարդիկ չգիտեն՝ ինչի դեմ են կռվում, ոնց են կռվում, ինչ միջոցներով են կռվում:
Հիմա կրոնական, գաղափարական բոլոր մակարդակներում «չիմացությունն» է մեր դեմ պայքարում:
ՈՒ դրա հեղինակը կոնկրետ մի ազգ չէ: Մեր թշնամին միայն թուրքը չէ:
Մեր թշնամին գաղափարն է, որն էլ կոնկրետ զբաղվում է զենքի արտադրությամբ:
Պատերազմն ապացուցեց, որ մենք որոշակի բաներ պետք է տեղում արտադրեինք:
Պատերազմի մի եղանակ է նաև այն, որ նկարիչը պետք է նկարի, երաժիշտը` երաժշտություն գրի:
ՈՒ այդ ամենը պետք է արվի հանուն հայրենիքի»:
Չարենցագետ, գրականագետ ԴԱՎԻԹ ԳԱՍՊԱՐՅԱՆՆ էլ խոսեց այն ծանր կացության մասին, որում հայտնվել է Հայաստանը.
«Պառակտության ոգին է իշխում ամենուր:
Գրեթե չկա ամբողջական ընտանիք, որն ապրի միասնական Հայաստանով, իր հայրենիքով, իր գյուղով, քաղաքով:

Եթե միջնադարում պանդխտությունը ողբի երգեր էր ծնում, հիմա միայն ուրախության նոտաներ է սփռում մթնոլորտ՝ գնաց փրկվեց:
Ասել է` այնպիսի ծանր կացություն են ստեղծել, որ մարդն իր ապագան այլևս իր հայրենիքում չի տեսնում: Մինչդեռ մենք այն ազգն ենք, որը հերոսներ ծնեց, որը հաղթանակով դուրս եկավ առաջին պատերազմից:
Չկան ավելի մեծ արժեքներ, քան՝ պետությունն ու անկախությունը:
Նշվածները սրբազան իրողություններ են, որոնք իմաստազրկվել են մեր օրերում:
Հասել ենք ներկա ամոթալի վիճակին:

Հայաստանում այսօր գործում են 3500 կազմակերպություններ, որոնք ժպտում են բոլորին, բայց տակից կտրում-ոչնչացնում են մեր արմատները:
Հոգևոր արժեքներն են ջախջախում, մտավոր արժեքները, հային հակահայ են դարձնում, արտագաղթ են կազմակերպում և այլն, և այլն:
Այդ կազմակերպությունները թեև եվրոպական անուներով են ներկայանում, սակայն փաստ է, որ դրանց հովանավորը Թուրքիան է:
Թուրքիան այսօր աշխարհի ուժեղ, հզոր երկրներից է: Որքան էլ մեր թշնամին է, այնուամենայնիվ, չենք կարող ժխտել իրողությունը:
Այսօր ՀՀ ԱԺ-ում, կառավարությունում լցված են մարդիկ, ովքեր կենսգրություն չունեն, անցած ճանապարհ չունեն:

Չգիտես ովքեր են, որտեղից են հայտնվել»:
Դավիթ Գասպարյանն անդրադարձավ նաև կրթությանը. «Նոր չափորոշիչներ են մշակել ու շրջանառության մեջ դրել:
Մրցույթ են հայտարարում դասգրքեր ստեղծելու մասին: Ցանկացած գնով պետք է կասեցնել այդ մրցույթը, որովհետև դրա արդյունքում ստեղծված դասագրքերը ապազգային են, հիշողություն չունեցող մարդու համար են:
Երբևէ մեր հեռուստահաղորդումների մակարդակն այսքան ցածր ու ողորմելի չի եղել:
Խոսում են կոպտագույն սխալներով, հայերենի չիմացությամբ:
Զավեշտն այն է, որ այդպես խոսում է ոչ թե հյուրը, այլ՝ հաղորդավարը, նա, ով պետք է օրիանակ ծառայի»:

Համաժողովի մասնակիցներին իր խոսքն ասաց նաև «Անահիտ» ջոկատի հրամանատար ԱՆԱՀԻՏ ՄԱՐՏԻՐՈՍՅԱՆԸ. «Ես իմ Հադրութն եմ ուզում: Իմ Չարդարխլուն եմ ուզում: Ես իմ Լեռնային ու Դաշտային Արցախն եմ ուզում: Ես իմ պատիվն եմ ուզում, որ ունեցել եմ և ունեմ որպես, հայ կին, հայ մարդ: Ես ծնվել եմ հպարտ ու հպարտ էլ մեռնելու եմ: Ես ծնվել եմ Չարդարխլուում, ես այդ հողի մարդն եմ, և ես չեմ կարող անցավ նայել կատարվողին:
Այս պատերազմում ես իմ մեծ տղայի հետ եմ մարտնչել:
Ես քրոջ տղա եմ կորցրել, մարտական ախպերներ եմ կորցրել:
Ես չեմ ուզում լուծելիք խնդիրները գցել իմ թոռների վրա: Չեմ ուզում ու չեմ թողնի:
Տղերք, ինչ որոշեք, ես ձեր կողքին եմ մինչև վերջ»:
Համաժողովի վերջում տեղի ունեցավ պարգևատրման արարողություն՝ մեդալի և պատվոգրերի տեսքով:

Անժելա Վարդանյան

Մեկնաբանություններ