Հայկակա՞ն, թե՞ թշնամական ժամանակ

Նոր տարին իր հետ նոր սադրանքներ բերեց Արցախի դեմ: Ինչպես անցած տարում, այնպես էլ հիմա, սադրանքի առաքիչը տխրահռչակ երջանիկ Ասյա Խաչատրյանն էր: Հունվարի չորսին համացանցի հայկական տիրույթում տարածվեց նրա լուսանկարը` Ադրբեջանի պետական դրոշի ֆոնին` թիկունքում ունենալով 1918-20 թթ. հայերի ջարդը կազմակերպող ադրբեջանական խորհրդարանի մեծադիր լուսանկարը: Այդ ամենն արդարացիորեն հուզմունքի մեծ ալիք բարձրացրեց ժողովրդի շրջանում: Այնուհետև, մեկ օր անց` հունվարի հինգին, հայկական մի շարք լրատվամիջոցներ կեղտոտ տեղեկություններ տարածեցին, իբր Արցախում դաժանորեն ծեծվել է ԼԳԲՏ համայնքի արտասահմանցի հայ ներկայացացուցիչ, որը եկել էր Ստեփանակերտ` Ամանորը նշելու: Արդեն պարզ է դառնում` ովքեր կարող են լինել ստեղծված աղմուկի հեղինակներն ու ինչի են փորձում հասնել դրանով:

Այս տարի արցախյան խնդրի կարգավորման շուրջ Հայաստանի ու Ադրբեջանի միջև սպասվում է երկարատև բանակցային փուլ: Ինչպես գիտենք, տասնամյակներ շարունակ Արցախը փորձում է ներգրավվել բանակցային գործընթացին ու կազմել, այսպես ասած, բանակցային եռանկյուն, որին կտրականապես դեմ է ադրբեջանական կողմը: Նա տարիներ շարունակ ամեն միջոց գործադրել է միջազգային հարթակներում Արցախը ներկայացնելու որպես բռնապետական ու ժողովրդավարության հետ կապ չունեցող, ահաբեկչական հանրույթ: Հիմա, նոր տարում, նոր բանակցությունների փուլում, մեծ շանսեր կան` Արցախի, որպես բանակցային կողմ մասնակցության համար, այդ մասին խոսում են նույնիսկ խնդրի կարգավորմամբ զբաղվող մի շարք պետությունների ղեկավարներ:

Ահա, արդեն պարզ է դառնում, թե ում դրդմամբ և ինչու է Բաքուն իր սրտում կրող երևանցի աղջիկը լուսանկարվել Ադրբեջանի դրոշի հետ: Սցենարիստներն այդ միջոցով փորձել են հավասարակշռությունից հանել հանրությանն ու արդար դատաստանի դեպքին էլ կցելով ԼԳԲՏ համայնքի ներկայացուցչի ծեծի մասին կեղծ տեղեկությունը, Արցախի դեմ ստանալ երկու հզոր հաղթաթուղթ` կնոջ և սեռական փոքրամասնության անդամի հանդեպ բռնության գործադրում (այ թե կին ու փոքրամասնություն ենք գտել): Ահա աղմուկի աղբյուրը, ահա աղմուկի պատճառը, բայց ավելի ցավալի բաներ էլ եղան:

ԼԳԲՏ անդամի ծեծի մասին ապատեղեկատվության սկզբնական տարածողներից մեկը, ի դեպ, շատ ակտիվ, Արցախի անվտանգության երաշխավոր հանդիսացող Հայաստանի Հանրապետության գերագույն-գլխավոր հրամանատար Նիկոլ Փաշինյանի ընտանիքին պատկանող «Հայկական ժամանակ» օրաթերթն էր: Սա այն դեպքում, երբ Փաշինյանն անդադար խոսում է` իր ձևակերպմամբ` «սաբոտաժնիկների ու պետությունն ապակայունացողների» մասին:

Բայց ստացվում է այնպես, որ թիվ մեկ «սաբոտաժնիկն ու պետություն ապակայունացնող մարմինը» հենց վարչապետի ընտանիքի սեփականությունն է հանդիսանում, ժողովրդական առածը նման դեպքերի համար լավ է ասում` կկվից հոտ է գալիս, մտածում է` բնից է: Հուսով եմ` Նիկոլ Փաշինյանը հանդես կգա, և հայ ժողովրդից պաշտոնապես ներողություն կխնդրի իր ընտանիքին պատկանող լրատվամիջոցի անփույթ ու անպատասխանատու վարմունքի համար, որը կամա թե ակամա, միտված է եղել արատավորելու մեր հայրենիքի` առավել վտանգի տակ գտնվող մի հատվածի` Արցախի համբավը: Փաշինյանը պարտավոր է անել դա, և ամենայն պերճանքով հորդորել խմբագրության անդամներին` հանգիստ նստեք տեղներդ: Վերջին հաշվով այդ թերթի խմբագրությունում պիտի կողմնորոշվեն, իրենցը հայկակա՞ն, թե՞ թշնամական ժամանակ է:
Անդրադառնալով Ասյա-ԱԱԾ զույգի միմյանց հանդեպ անընդունելի անտարբերությանը, պետք է նկատել, որ այդ ամենն այլևս ծիծաղելի չէ: Հայաստանի քաղաքացին, որը պետության ներսում ունի նույն իրավունքները, ինչ, ասենք, բանակում հաշմանդամ դարձած զինվորը, լուսանկարվում է Ադրբեջանի դրոշի ֆոնին, թիկունքում էլ ունենալով Ադրբեջանի այն խորհրդարանի կազմը, որն անցած դարի երկրորդ տասնամյակի մատույցներում կազմակերպել է հազարավոր հայերի ջարդը: Աղջիկն ունի բազմաթիվ ադրբեջանցի ընկերներ, կասկածներ կան, որ եղել է նաև Բաքվում, ԱԱԾ-ն չի՞ ուզում հետաքրքրվել` ի՞նչ տեղեկությունների է տիրապետում նա, ովքե՞ր են նրա ընկերները, և իմացածի ո՞ր մասն է հասցրել կամ պատրաստվում ասելու իր ադրբեջանցի ընկերներին: Իսկ թե որտեղից կարող է Ասյան գաղտնի տեղեկություններ իմանալ, հստակ չեմ կարող ասել, միայն գիտեմ, որ նա վայելում է նոր իշխանության բարձրաստիճան որոշ պաշտոնյաների բարձր հովանավորությունը, բարձրաստիճաններից ամենակրտսերը Դավիթ Սանասարյանն է:
Ինչու՞ չի գործում ԱԱԾ-ն... չե՞ն թողնում, զբաղվա՞ծ է, թե՞ ֆուտբոլի դաշտ են կառուցում:

Գևորգ ԳՅՈՒԼՈՒՄՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Դիվանագետ լինելու համար տարիքը բավարար չէ, բայց պարտադիր է
• «Ես ենթարկվում եմ օրենքին, իսկ օրենքն ինձ թույլ է տվել աշխատել»
• Օրենքի երկի՞ր, թե՞ փակ բաժնետիրական ընկերություն
• Ձև՞, թե՞ բովանդակություն
• «Տասը մետր խրամատ փորելն ավելի հեշտ է, քանի մի մետր գերեզմանափոս»
• Երեխաների դաստիարակության հաշվին չեն տնտեսում
• Արե՞լ ես, պատասխան տուր
• Քայլող Նիկոլից երկու հատ ունենք
• «Դիրքը հանձնողի մերը»…
• Ով տապալի, ով գնա դատարան
• Էլ հեղափոխություն մի՛ արեք
• Աղջիկն էլի ջուր է ծեծում
• Ես նման բան չէի սպասում նոր իշխանություններից
• Հայ բանասիրության գրական ակումբ
• Պետական շահի ու ազգային արժանապատվության ջրբաժանը
• Թողել ենք՝ քաղաքապետն աշխատի
• Ինչպե՞ս փորձանքն այդպես հեշտորեն Ֆրանսիա մտավ
• «Չեմ ցանկանում այս միջավայրում ամեն պատահական գիրք վաճառել»
• Թրյուդոյի ոտքերի ու փոշու արանքում
• Գերադասում եմ «քոլեցի» մնալ

Մեկնաբանություններ