Լսում եմ Արևմուտքում ուսանած մեր երիտասարդներին, ովքեր մեծամասամբ հանդես են գալիս Բուն հեռուստատեսությամբ և որոշ հանգամանքներ հասանելի են դառնում անգամ իմ ծերացող ուղեղին։
Արևմտյան գործակալական ցանցը վերջին օրերին է «հասկացել», թե ինչ վատն է Նիկոլը, և ուր է տանում Հայաստանը վերջինիս քաղաքականությունը: Բոլոր ուղղություններով հարվածում են՝ նոր սահմանադրությունից մինչև կոռուպցիոն սխեմաներ:
Այսօր Լեռնային Ղարաբաղի հարց, գոնե թղթի վրա, գոյություն ունի միայն Ռուսաստանի միջնորդությամբ ստորագրված 2020 թվականի նոյեմբերի 10-ի հայտարարության մեջ։
Այսօրվա մեր գահավիժումը մի կողմից պատահական բան չէր, մյուս կողմից էլ մի օրվա բան չէր, սրա հիմքերը շատ վաղուց կային, պարզապես մեր հարաբերական հավասարակշիռ վիճակը միարժեքորեն պայմանավորված էր ռուսների շահագրգիռ ներկայությամբ։
Այսօր՝ սեպտեմբերի 16-ին, Երևանում, Ֆրանսիայի Եվրոպայի և արտաքին գործերի նախարար Ստեֆան Սեժուրնեի հետ համատեղ ասուլիսում արտգործնախարար Արարատ Միրզոյանը հայտարարել է, որ Հայաստանը պատրաստ է որքան հնարավոր է շուտ խաղաղության պայմանագիր կնքել Ադրբեջանի հետ: Նա հավելել է․ «Մենք պատրաստ ենք արագ ստորագրել այն տեքստը, որը համաձայնեցված է։ Համաձայնագիր, որով երկրները փոխադարձաբար ճանաչում են միմյանց տարածքային ամբողջականությունը, Ալմաթիի հռչակագիրը, այն սահմանները, որոնք կային ԽՍՀՄ փլուզման ժամանակ»։