Երեխաների և կանանց իրավունքների պաշտպանության անվան տակ դրամաշնորհ ստացող որքան կառույց ասես կա Հայաստանում։ Երեխայի լավագույն շահի և կնոջ իրավահավասար կարգավիճակի վերաբերյալ որքան ծրագրեր ու նախաձեռնություններ ասես կան։

Այսօր վանական համալիրը պարունակում է եկեղեցի՝ զանգակատանով, կացարաններ, գրադարան, թանգարաններ, պատկերասրահ, ձեռագրերի շտեմարան, տպարան, տարբեր ուսումնական և հետազոտական հաստատություններ, այգիներ, Մխիթարի բրոնզե արձանը (1962 թ․), 1960-ականներին կանգնեցված Հայոց ցեղասպանության հուշահամալիր և 14-րդ դարի բազալտե խաչքար, որը նվիրաբերել է Խորհրդային Հայաստանի կառավարությունը 1987 թ.։

Այսպես Ս. Ղազար կղզին դառնում է հայ գրի ու գրչության ամենանշանվոր կենտրոններից մեկը, որն այսօր այցելելով՝ դժվար է պատկերացնել, որ աշխարհի տարբեր անկյուններից հազարավոր զբոսաշրջիկների և գիտնականների իրեն ձգող մշակութային այս օրրանը Մխիթարյանների հաստատվելուց առաջ լքված մի վայր է եղել, որը երկար տարիներ ծառայել է որպես անկելանոց։

Դժվար է ապրել անբովանդակ աշխարհում, սակայն առավել դժվար է բովանդակություն ստեղծելը։ Խոսքս բնավ անձնական կամ նեղ միջավայրի մասին չէ․ այստեղ շատ թե քիչ հնարավոր է մի բան անել։

Հայաստանում իշխող հայրենավաճառների շահերի սպասարկման համար ստեղծված հակակոռուպցիոն դատարանների բուրգը՝ ՀՀ հակակոռուպցիոն դատարանը, ՀՀ վերաքննիչ հակակոռուպցիոն դատարանը և ՀՀ վճռաբեկ դատարանի հակակոռուպցիոն պալատն իրենց էությամբ հանդիսանում են արտակարգ դատարաններ, որոնց ստեղծումը Սահմանադրության 163 հոդվածով արգելված է:

Փոխանակ մեր գլխին կախված սուրը մեզ միավորի` հակառակն է տեղի ունենում, մենք գնալով ավելի ու ավելի ենք պառակտվում։ Արցախում կես բուռ մարդ է մնացել, բայց 10 տեսակի իրար հետ հակամարտող խմբավորումներ կան։

Արցախյան երրորդ պատերազմի հերոս ՊԱՊ ԳԱՐԻԿԻ ԱՅՎԱԶՅԱՆԻ եղբայրը` փոքրիկ Պապ Այվազյանն այսօր դարձավ մեկ տարեկան:

Ընտանիք, հայրենիք, ծնող և ընկերություն. սրանք կարևորագույն արժեքներ էին, որ ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆ ԳԵՎՈՐԳԻ ԱՆԴՐԵԱՍՅԱՆԻ կյանքում երբեք չփոխարինեցին իրար, այլ նրա համար միշտ մնացին համահավասար հարթության վրա` որպես անխախտ սկզբունքներ։ Այսպիսին էր Հարություն Անդրեասյանը, ով իր ծննդվայրի բնակիչների ու ընկերների համար պարզապես Հարութն էր` անմիջական, մարդկային, զերծ բոլոր պաշտոնականություններից ու ձևականություններից։ Որովհետև նա ամեն ինչում պարզությունն էր սիրում և հենց այդպես էլ կառուցում էր բոլոր մարդկային փոխհարաբերությունները։

Քանի կար՝ էքստրեմիստներ կոչեցին մեզ, հիմա՝ ռևանշիստներ, հետո էլ կասեն՝ ահաբեկիչներ, և Ամերիկան կփութա զորք մտցնել՝ մեկընդմիշտ ճնշելու մեզ, «մարդասիրաբար» կհրթիռակոծվեն «ահաբեկիչներիս համապատասխան որջեր

Արևագույն շապիկով ու լրջախոհ հայացքով այս տղան պետք է դառնար մեր մշակութային ժառանգությունը 21-րդ դարում նոր շնչով մատուցող ճարտարապետ, որովհետև դա էր իր երազանքը, իր էությունը: