Էն տունը տուն չի որտեղ մեծ չկա

- Ալո, բարև Ձեզ։ Տաքսի էիք պատվիրել, ես Ձեր շքամուտքի դիմաց կանգնած եմ։

- Բարև, որդիս։ Հիմա կիջնեմ։ Չէի՞ք օգնի ճամպրուկը իջեցնել:

- Այո, իհարկե։

Տաքսու վարորդը բարձրանում է նշված տունը։

- Այս ինչ մեծ ճամպրուկ է, տատիկ ջան, հավանաբար մեկնու՞մ եք:

- Դե, այո, մեկնում եմ: Անունս Սիրանույշ է։ Քո անու՞նն ինչ է, որդիս:

- Սամվել։

Տատիկը սեղմեց աջ կողմի հարևանի դռան զանգի կոճակը։ Դուռը բացվեց։

- Սիրունույշ տատի, ի՞նչ է պատահել, էս ի՞նչ ճամպրուկ է, մեկնու՞մ ես:

- Հա՛, տղայիս մոտ եմ մեկնում։

Տատիկը հարևանուհուն մեկնեց մի արկղ։

- Սա Ձեզ, ինձանից հիշատակ:

- Վա՜յ, ինչ լավ է, որ մեկնում եք Աշոտի մոտ, շատ բարևներ կանես։

- Լավ։

Հետո Սիրանույշ տատիկը սեղմեց ձախ կողմի դռան զանգի կոճակը։ Դուռը բացեց մյուս հարեւանուհին։

- Սիրանուշ տատի, ի՞նչ է պատահել, այս ի՞նչ ճամպրուկ է, հո չե՞ս մեկնում:

- Հա, մեկնում եմ, աղջկաս մոտ։ Սա իմ կողմից Ձեզ հիշատակ։ Նույնանման մի արկղ նվերներով լի մեկնեց հարևանուհուն։

- Վայ, ինչ լավ է` վերջապես։ Գայանեին մեր կողմից բարևներ կանես։

- Լավ։

Մեքենան շարժվեց։

- Գնացեք այս հասցեով, ասաց տատիկը։

Մեքենան կանգ առավ մանկապարտեզի շենքի դիմաց։

- Ես այս մանկապարտեզն եմ հաճախել,

հիմա գնացեք այս հասցեով։

Մեքենան կանգ առավ դպրոցի դիմաց։

- Ես այս դպրոցն ավարտել եմ ոսկե մեդալով։ Իսկ հիմա գնացեք այս հասցեով։

Մեքենան կանգ առավ պետական համալսարանի շենքի դիմաց։

- Ես այս ԲՈՒՀ-ն եմ ավարտել։ Լավ, շարժվենք։ Հիմա ինձ տարեք այս հասցեով։

Մեքենան կանգ առավ դպրոցի դիմաց։

- Ես այս դպրոցում աշխատանքի ընդունվեցի որպես ուսուցիչ։ Հետո ուսմասվար էի, հետո տնօրեն։

Վարորդը լուռ էր, նա հասկանում էր, որ տատիկը հրաժեշտ է տալիս իր կյանքի առարկայական հիշողություններին։

- ՈՒ՞ր ես գնում, տղաս:

- Օդանավակայան։

- Ինչի՞ համար:

- Բա, չասացի՞ք, որ մեկնում եք:

- Մեկնում եմ, տղաս, բայց ո՛չ երկրից։ Գնացեք այս հասցեով։ Իմ տղան ուսումը շարունակելու համար գնաց Մոսկվա, ռուս կնոջ հետ ամուսնացավ ու մնաց այնտեղ։ Նույնը աղջիկս արեց` գնաց Եվրոպա ու ամուսնացավ եվրոպացու հետ։ Ամուսինս էս վշտից մահացավ։

Մեքենան կանգ առավ ծերանոցի դիմաց։

(շարունակելի)

Հայկ ՀԱԿՈԲՅԱՆ

Մեկնաբանություններ