ՀՀ-ում Ճապոնիայի դեսպանության և «Կամերային երաժշտության ազգային կենտրոն» ՊՈԱԿ-ի միջև կնքված Ճապոնիայի կառավարության «Grassroots» մշակութային դրամաշնորհային աջակցության ծրագրով ԿԵԱԿ-ը ստացավ գոսեր (տիմպանիներ), մեծ և փոքր թմբուկներ, քսիլոֆոն, գլյոկենշպիլ, տուբուլար զանգեր, ձայնային-ֆոնային համակարգ, ձայնային-թվային վահանակ:

Հայաստանում անցկացվող «Լեհական մշակույթի օրեր» ծրագիրն ամփոփվեց դասական համերգով: Ուղիղ երեք օր՝ դեկտեմբերի 7-9-ը հայ արվեստասեր հասարակությունը բացահայտում էր լեհական մշակույթն իր ողջ հմայքով:

Գրականության ասպարեզում 2020-ի Նոբելյան մրցանակի է արժանացել ամերիկացի բանաստեղծուհի Լուիզա Գլյուկը: Նա առաջինն է մրցանակի դափնեկիրների շրջանում, որը մեդալն ու վկայագիրը ստացել է Քեմբրիջի իր տանը:

Բուժական մանկավարժության և սոցիալական թերապիայի կենտրոն «Մայրի» ՀԿ-ն (Եղբայրության 11, «Գարեգին Նժդեհ» մետրոյի հարևանությամբ) դեկտեմբերի 25-ին, ժամը 16։00-ին հրավիրում մասնակցելու տարեվերջյան, իրականացրած մի շարք ծրագրերի, աշխատանքների ամփոփիչ մշակութային միջոցառմանը:

ՀՀ ԿԳՄՍ նախարարության աջակցությամբ Հայաստանի նկարիչների միությունն իրականացնում է «Առածանի» արտ-նախագծի խմբակային ցուցահանդեսը, որի շրջանակում ներկայացվում են 100 հայկական ասացվածքների՝ 100 հայ նկարիչների պատկերազարդումները:

Այս տա­րի Ա­մա­նո­րը դի­մա­վո­րե­լու ենք ա­ռանց տո­նա­ծա­ռի, ա­ռանց տո­նա­կան լույ­սե­րի ու զար­դա­րանք­նե­րի։ Ի­րար տուն գնալ-գա­լու-շնոր­հա­վո­րե­լու ա­վան­դույ­թը օ­րա­կար­գից դուրս կգա։ Տո­նա­կան երգ ու ե­րաժշ­տու­թյու­նը կբա­ցառ­վի, հա­մե­նայն դեպս, հան­րա­յին վայ­րե­րում։

Տա­րին սկս­վեց առ­ցանց հա­մերգ­նե­րով, տե­սագ­րու­թյուն­նե­րի հե­ռար­ձակ­մամբ։ Երբ աշ­նան սկզ­բին թույ­լատր­վե­ցին բա­ցօ­թյա հա­մերգ­նե­րը, ե­րաժշ­տա­կան շատ փա­ռա­տո­ներ մեկ­նար­կե­ցին սահ­մա­նա­մերձ շր­ջան­նե­րից։ «Jazz Fest»-ի ժա­մա­նակ ջա­զի հն­չյուն­նե­րը տա­րած­վում էին նաև սահ­մա­նից այն կողմ»,- մեզ հետ զրույ­ցում ա­սաց թմբ­կա­հար ՀԱ­ԿՈԲ ՕՐԴԱ­ԿՅԱ­ՆԸ։

Սա­րի­նյա­նա­կան այս բնո­րո­շու­մը՝ բնու­թյան և բնաշ­խար­հա­յին հա­մե­մա­տա­կան ուր­վա­գի­ծը որ­քան էլ զար­մա­նա­լի թվա ինձ մտո­վի տե­ղա­փո­խեց Ար­ցախ աշ­խար­հի հա­մա­պատ­կե­րի անկ­րկ­նե­լի ո­լո­րան­ներ, լեռ­նա­յին, հար­թա­վայ­րա­յին, ան­տա­ռա­խիտ տա­րա­ծու­թյուն­ներ. հենց այս բնաշ­խար­հիկ, տո­կուն են­թա­գի­տակ­ցա­կան պր­կում­ներն առ­կա են «հայ­կա­կան ռո­ման­տիզ­մի» տե­սա­բա­նի ստեղ­ծա­բա­նու­թյան մեջ։

Մր­ցար­շա­վա­յին մո­տո­ցիկ­լետ­նե­րից և սպոր­տա­յին շար­ժա­կազ­մե­րից օր­նի­բուն ա­հա­սար­սուռ աղ­մուկ է ժայթ­քում։ Սրանց հետ հա­մա­ռո­րեն մր­ցակ­ցում են խլա­ցու­ցիչ­նե­րը հա­նած տար­բեր մար­դա­տար մե­քե­նա­ներ։

Պա­տե­րազ­մը՝ պա­տե­րազմ, բայց Մոսկ­վա­յում շա­րու­նակ­վում է Ա­լիևի կլա­նի բո­լոր հրա­ման­նե­րը կա­տա­րե­լուն վարժ­ված առ­նետ­նե­րի քաշ­վռ­տու­քը։ Եվ դա նույն­պես պա­տե­րազմ է, ընդ ո­րում՝ ոչ պա­կաս կա­տա­ղի։ Նրանք ար­դեն «նա­խա­գիծ» են շր­ջա­նա­ռու­թյան մեջ դրել, թե, իբր, «Զան­գե­զուր» բա­ռի ստու­գա­բա­նու­թյու­նը գա­լիս է թուր­քա­կան «զան­գի» ցե­ղի ա­նու­նից։ Հաս­կա­նա­լի՞ է ա­մեն ինչ, հա­յեր։ Հենց վեր­ջերս գլ­խա­վոր «քայ­լա­կան­նե­րից» մե­կը ծի­ծա­ղում էր ձեզ վրա, թե «թա­վի­շը վա­ղուց չկա»...