Արժեքներ կան, որոնք երբեք չեն կարող փոխվել

1990-ականներին, որբ Արցախը նոր էր ազատագրվել, ես էլ դպրոցական երեխա էի, շրջապատում հաճախ էի լսում' էդա տղեն հայրենասեր ա... Այնպես էին դա ասում, մատնացույց անելով ինձ, կարծես ասեին՝ էս տղեն այլմոլորակային է:

Հայրենասիրությունը մեր հանրության մեջ դարձրին արտասովոր ու մատնացույց անելու երևույթ, իսկ այդպես ասողներից շատերը հեռացան երկրից, ոմանք էլ տարիներ անց ուղիղ մասնակցություն ունեցան Արցախի վաճառքին։

Ես միշտ զարմացել եմ՝ ինչպե՞ս կարելի է հայրենիքի նկատմամբ անտարբեր լինել կամ ծաղրել հայրենասիրությունը։ Դա նույնն է, թե անտարբեր լինես կամ ծաղրես սեփական ծնողներիդ։

Թեպետ հայրենիք ծաղրողը ծնողին էլ է ծաղրում։ Այդպիսի բազմաթիվ օրինակներ գիտեմ, երբ իմ աչքի առաջ մարդը իր հորն անվանում էր սոսկ կենսաբանական հայր, քանի որ աներն է իր համար տուն գնել, ոչ թե՝ հայրը։ Դե, բնականաբար, այդպիսի մարդը հետո պիտի դառնար նիկոլական պաշտոնյա ու մասնակցեր հայրենիքի վաճառքին։ Թուրքը ավելի շատ փող է տալիս, քան՝ հայրենիքը։

Արժեքներ կան, որոնք երբեք չեն կարող փոխվել։ Դրանք հավերժ են, իսկ երբ փոխում ես, դառնում ես դավաճան ու Աստծո կողմից անիծյալ։ Հայրենիքը այդպիսի արժեքներից մեկն է։

Նաիրի Հոխիկյան

Մեկնաբանություններ