Հայ մտավոր ուժի «գույքագրումն» ուշացնում ենք

Մենք Հայաստանում պետք է սկսեինք և շարունակական դարձնեինք հայ մտավոր ուժի «գույքագրումն» ամբողջ աշխարհում։ Դա կբերեր համակարգային փոփոխություններ համազգային մեր հետաքրքրությունների և շահերի ասպարեզում։

Բայց ո՞վ պիտի աներ այդ համակարգային փոփոխությունը Հայաստանում․ իշխանությունները...

Ցավոք, մենք ականատեսը եղանք 30 և ավելի տարիների ընթացքում պետական համակարգի փլուզման գործընթացին և սփյուռքի հետ համազգային, ազգանպաստ ծրագրերի խափանման:

Այս համակարգումը և, այսպես կոչված, հայ մտավոր ուժի «գույքագրումն» ամբողջ աշխարհում անելու համար պետք է ստեղծել մի Համազգային Մարմին, և մեր ունեցած մտավոր և նյութական կարողությունները կենտրոնացնել Հայաստանում:

Բարձր աշխատավարձով ապահով ապրող Հայ մարդը, որ իր կյանքը օտար երկրին է ծառայեցնում, բնավ պատիվ չի բերում նրան, իսկ եթե ավելի խորը դիտարկենք, նաև հոգեկան բավարարություն չպիտի բերի:

Աշխարհում գուցե և ծաղրում են մեզ, որ այսքան տաղանդավոր ու շնորհալի հայ ազգը շարունակում է օտար երկրում ծառայի կարգավիճակով բարձր պաշտոններ զբաղեցնել պարզապես իր բարեկեցիկ կյանքի համար, իսկ Հայրենիք պետությունը թողնում է վտանգի մեջ:

Բայց չէ՞ որ այդ տաղանդը նրանք ժառանգել են իրենց Մեծ Ծնողից՝ Հայ Ազգից:

Հարստությունը, փառքն ու պաշտոնը և դրանց բերած բարեկեցությունը ժամանակավոր երևույթներ են:

Պատմության անհիշելի ժամանակներից որքան թագավորներ են գահընկեց եղել, և որքան մեծահարուստներ են սնանկացել:

Միայն ազնիվ ու իմաստուն և հայրենանվեր արքաներն ու մտածողներն են պահել իրենց արժանավոր անունը:

Պարզվում է օտարները մեզ ավելի լավ են ճանաչել դեռևս հազարամյակներ առաջ:

Ճանաչենք նաև մենք ինքներս մեզ և շարունակենք այդպես ապրել:

Վեցերորդ դարի հռոմեացի պատմիչ Պրոկոպիուս Կեսարացին գրել է.

«Հայերը միակ ժողովուրդն են, որոնք իրենց

հոգին կտակում են Աստծուն,

սիրտը՝ ընտանիքին,

մարմինը, կյանքը՝ Հայրենիքին»:

«Հայն այն ազգն է, ում համար սերն ու արարումն իրենց կյանքի իմաստն են»:

«Հայն այն ազգն է, որը, ըստ ավանդության, առաջինը ապստամբեց մարդկության թշնամի բռնակալ Բելի դեմ և վերջ դրեց նրա բռնությանը»:

«Հայն այն ազգն է, որի համար պատերազմը համախմբվելու ժամանակն է, իսկ խաղաղ ժամանակաշրջանը՝ ստեղծագործելու և արարելու»:

Մենք այս բոլոր հատկանիշները միշտ ենք դրսևորել,

վկան մեր տաղանդներն ու հանճարներն են,

վկան պատերազմների ժամանակ մեր միաբանվելն է:

Միաբանվենք և հիմա, սիրելի՛ հայեր,

մեր թշնամիները հենց դա՛ չեն ուզում:

Մենք հո մեր թշնամին չե՞նք․․․

Դարեր հետո էլ թող օտար բանիմաց մարդիկ վավերացնեն այս փաստերը:

Մենք դա կարող ենք:

Մարի ԲԱՐՍԵՂՅԱՆ-ԽԱՆՋՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Քո Հոգին արդար hացի էր նստում մեր մեծերի հետ և խոսում ամեն հայի դարդ ու ցավից
• Անատոլիա՞․․․ո՛չ, Հայաստան
• Հայի աչքերում լույս կա (Կարսում)
• Անկախությունն է պետականության հայրը
• Մի օր կավարտվի այս չար «ներկայացումը» (ծպտյալ ասորի)
• Հայկական պարը
• «Մեծ ոճիրը»
• Не так ст­рашен черт, как его малюют!
• Արա­րատ Միր­զո­յան, Ձեր հրա­ժա­րու­մը փա­րի­սե­ցիու­թ­յուն է
• Ինչու՞ են մա­հա­նում մեր զին­վոր­նե­րը՝ դեռ չհայ­րա­ցած մեր ե­րի­տա­սարդ­նե­րը
• Ինչպես միշտ՝ Կալաշնիկով
• Որտե՞ղ է տրամաբանությունը` արդարության հետ միասին
• Ես խղճում եմ մոլորյալներին
• «Սահման քաջանց զենքն է յուրյանց»
• Մենք հաղթում ենք նաև պաշտպանվելիս
• «Գետի ջրերին արցունք մի՛ խառնիր»
• Օրհնեցե՛ք, սրբազան հայրեր
• Հարգենք ինքներս մեզ ու մեր մեծերին, և մեզ կհարգեն ու մեզնից կակնածեն օտարները
• Չի՛ կարելի հայրենիքը փոխանակել մի կտոր հացի հետ
• Հազար զենք էլ լինի, եթե սահմանդ պահող չլինի ու զենքդ կիրառող չլինի...

Մեկնաբանություններ