Le Figaro պարբերականը հրապարակել է քաղաքական ամենատարբեր շրջանակներ ներկայացնող ֆրանսիացի շուրջ երեք տասնյակ գործիչների հավաքական ուղերձը, որով նրանք դատապարտում են Ֆրանսիայի մասնակցությունը Բաքվում կայանալիք COP29-ին և պահանջում անհապաղ ազատ արձակել հայ պատանդներին: «Ամոթալի այս համաժողովի անցկացումը չպետք է ծառայի Ադրբեջանի ավտորիտար և կոռումպացված վարչակարգի պաշտպանությանը, ոչ էլ խրախուսի դրա ծավալապաշտական մտադրությունների իրականացումը»,- շեշտված է ուղերձում:                
 

Ստորագրե՞լ, թե՞ ինքնասպան լինել

Ստորագրե՞լ, թե՞ ինքնասպան լինել
16.11.2020 | 23:53

Նո­րըն­ծա իշ­խա­նու­թյուն­նե՛ր։
Ես չգի­տեմ դուք ով­քեր եք, ինչ­պի­սի քա­ղա­քա­կան հա­յացք­ներ ու­նեք, բայց խնդ­րում եմ ա­կան­ջա­լուր լի­նել իմ՝ ան­կու­սակ­ցա­կա­նիս, խոս­քին:
Դուք պար­տադր­ված եք լի­նե­լու ուղ­ղել նախ­կին իշ­խա­նու­թյան վրի­պում­նե­րը, բաց­թո­ղում­ներն ու ճա­կա­տագ­րա­կան սխալ­նե­րը:


Դուք պար­տադր­ված եք լի­նե­լու այն­պես ա­նել, որ Հա­յաս­տա­նում այլևս չլի­նեն.
-ան­հա­տի պաշ­տա­մունք և մեկ ա­մուս­նա­կան զույ­գի գե­րիշ­խա­նու­թյուն.
-Ազ­գա­յին ժո­ղո­վի հլու-հնա­զանդ, կա­մա­կա­տար մե­ծա­մաս­նու­թյուն,
-վա­րա­նոտ, զգու­շա­վոր ու «դի­վա­նա­գետ» նա­խա­գահ,
-ինք­նա­հա­վան, բթա­միտ, տխ­մա­րա­ծին ու դի­լե­տանտ պաշ­տո­նյա­ներ,
-խոս­քի ա­զա­տու­թյան և քա­ղա­քա­ցիա­կան ի­րա­վունք­նե­րի սահ­մա­նա­փա­կում,
-օ­րենքն ու ի­րա­վուն­քը ոտ­նա­հա­րող ի­րա­վա­պահ հա­մա­կարգ,
-խայ­տա­ռակ պարգևավ­ճար­ներ և չքա­վո­րու­թյան վի­հում գո­յատևող թո­շա­կա­ռու­ներ,
-օ­տա­րերկ­րյա գոր­ծա­կալ­ներ, սո­րո­սի վաս­տակ­ներ, երկ­սեռ զոմ­բի­ներ և ԼԳԲՏ հա­մայնք։
Բայց սա դեռ ա­մե­նը չէ:
Դուք պար­տա­վոր եք.
-խո­սակ­ցա­կան, բար­բա­ռա­յին, օ­տար բա­ռե­րով հա­մեմ­ված լեզ­վի փո­խա­րեն վե­րա­դարձ­նել ոս­կե­ղե­նիկ մայ­րե­նին, որ­պես­զի չպարտ­վի սուրբ Մես­րոպ Մաշ­տո­ցը,
-վե­րա­դարձ­նել հա­յոց պատ­մու­թյու­նը, որ­պես­զի չպարտ­վի Մով­սես Խո­րե­նա­ցին,
-վե­րա­դարձ­նել հայ գրա­կա­նու­թյու­նը, որ­պես­զի չպարտ­վեն Նա­րե­կա­ցին, Թու­մա­նյանն ու Չա­րեն­ցը,
-վե­րա­դարձ­նել հայ ե­րաժշ­տու­թյու­նը, որ­պես­զի չպարտ­վի Կո­մի­տա­սը,
-վե­րա­դարձ­նել մեր կրո­նա­կան հա­վա­տամ­քը, որ­պես­զի չպարտ­վի սուրբ Գրի­գոր Լու­սա­վո­րի­չը:
ՈՒ­շադ­րու­թյուն դարձ­րի՞ք քա­նի ան­գամ գոր­ծա­ծե­ցի «պարտ­վել» բա­յը, մենք ա­մեն օր, ա­մեն ժամ ի­րա­կա­նում պարտ­վում ենք Նրանց՝ ոչն­չաց­նե­լով մեր ազ­գէու­թյան հիմ­քե­րը:
Բայց հի­մա խո­սեմ մեկ այլ «պար­տու­թյան» մա­սին, ինչն ինձ դր­դել է գրիչ վերց­նե­լու:


Հայս­տա­նի զին­վո­րը, սպան, պա­հես­տա­զո­րա­յի­նը, աշ­խար­հա­զո­րա­յի­նը, կա­մա­վո­րը պարտ­վե՞լ են պա­տե­րազ­մում: Ո՛չ և ե­րիցս ո՛չ: Հա­պա ո՞վ է կրկ­նա­կի, ե­ռա­կի կո­րուստ­ներ պատ­ճա­ռել թյուր­քե­րին ու մի­ջազ­գա­յին ա­հա­բե­կիչ­նե­րին:Հու­սով եմ, կպար­զեք ի­րա­կան դա­վա­դիր­նե­րին, դա­վա­ճան­նե­րին, դա­սա­լիք­նե­րին և կհա­տու­ցեք ըստ պատ­շա­ճի:
Դուք պետք է հաս­կա­նաք, որ ե­թե ան­գամ պարտ­վել ենք մար­տա­դաշ­տում, ա­պա տա­նուլ ենք տվել ճա­կա­տա­մար­տը, բայց ոչ՝ պա­տե­րազ­մը: Եվ, ու­րեմն, պար­տա­վոր եք ձեր ա­մե­նօ­րյա գոր­ծու­նեու­թյամբ հաս­նել Հա­յոց ցե­ղաս­պա­նու­թյան և Ար­ցա­խի Հան­րա­պե­տու­թյան մի­ջազ­գա­յին ճա­նաչ­մա­նը:


ՈՒ վեր­ջի­նը: Ձեզ եմ դի­մում հետևյալ ա­ռա­ջար­կով:
Ձեր ա­ռա­ջին գոր­ծե­րից մե­կը պի­տի լի­նի Հան­րա­պե­տու­թյան հրա­պա­րա­կում, Լե­նի­նի ար­ձա­նի տե­ղում, Հա­յաս­տա­նի Զին­վո­րի խոր­հր­դան­շա­կան հու­շար­ձան-կո­թո­ղի տե­ղադ­րու­մը: Վայ­րը պա­տա­հա­կան չէ. բար­ձուն­քի վրա՝ Մայր Հա­յաս­տա­նի խոր­հր­դա­նի­շը, ոտ­քե­րի տակ՝ նրան իսկ պաշտ­պա­նող Զին­վո­րը:
Բո­լոր այն մար­դիկ, ով­քեր պետք է երդ­վեն՝ վար­չա­պետ, նա­խա­գահ, նա­խա­րար­ներ, զին­վո­րա­կան­ներ, ոս­տի­կան­ներ և այլք, թող եր­դմ­նա­կա­լու­թյունն ըն­դու­նեն ա՛յդ հու­շա­կո­թո­ղի մոտ:
Եվ ե­թե ժա­մա­նակ­ներ անց, Աստ­ված մի ա­րաս­ցե, այն­պի­սի պահ վրա հաս­նի, որ երկ­րի ղե­կա­վա­րը ստիպ­ված լի­նի ստո­րագ­րե­լու զե­նըն­կե­ցու­թյան՝ կա­պի­տու­լյա­ցիա­յի, փաս­տա­թուղթ, թող կա­ռա­վա­րու­թյան շեն­քից նա­յի Զին­վո­րի հու­շար­ձա­նին ու մտա­ծի՝ ստո­րագ­րե՞լ, թե՞ ինք­նաս­պան լի­նել:


Խա­չա­տուր ԴԱ­ԴԱ­ՅԱՆ
Հրա­պա­րա­կա­խոս, տն­տե­սա­կան մշա­կու­թա­բան

Դիտվել է՝ 55055

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ