7-րդ դասարանի «Հայոց պատմություն» դասագրքի մասին շատ-շատ է գրվել ու խոսվել, հանրային քննարկումներ կազմակերպվել։ Խնդրին անդրադարձ է եղել հնարավոր գրեթե բոլոր միջոցներով, ներկայացվել, որ դասագիրքն իր այս կերպի ու բովանդակության մեջ ոչ այլ ինչ է, եթե ոչ համազգային չարիք, ազգային անվտանգությանը միտված սպառնալիք, սակայն ԿԳՄՍ նախարարությունն իր հովանավորողներով ու օրվա իշխանության շահերը սպասարկող լրատուներով, զոմբիացված զանգվածի ներկայացուցիչներով այն վերցրել են պաշտպանության տակ ու համառորեն իրականացնում են իրենց ձախավեր քաղաքականությունը։

ա․ Ոչ մի զենքի ու զինատեսակի լուսանկար չկա դասագրքում։ Ոչ բրոնզեդարյան շրջանից, ոչ ուրարտական, ոչ էլ անտիկ ու միջնադարյան շրջանից (կարծիք կա, որ պատճառը «խաղաղության դարաշրջանի» հռչակումն է, որպես պետական քաղաքականություն):

Կար մի փոքրիկ լեռնային երկիր՝ Շիլդա անվամբ, որի բնակիչները՝ շիլդացիները. հայտնի էին իրենց իմաստությամբ և հետին խելքով: Սակայն նրանց նախանձ ու չար հարևաններն աչք էին դրել այդ ծաղկուն երկրի վրա: Ահա մի անգամ մեծ հրապարակում հավաքվում են բոլոր մտահոգ շիլդացիներն ու հանրահավաք անում՝ հայրենիքը փրկելու համար:

Ֆելիքս Բախչինյանը Չինգիզ Այթմատովի որդուն` Էլդարին է հանձնում Չինգիզ Այթմատովի և նրա ընտանիքի` 1982-ին Հայաստան այցելության լուսանկարները։

Արդյո՞ք հայաստանցիներին ինչ-որ բան է անհրաժեշտ: Օրինակ, արդարադատություն, աշխատանք, անվտանգություն, սոցիալական արդարություն, ի վերջո, արժանապատիվ կյանք:

Հիմա մի փոքր հարց բոլոր կարմիր գծերի վճարը վճարողներին։ Եթե Երևանի ավագանին որոշում ընդունի միանալ ենթադրենք Բաքվի քաղաքապետարանին և պարտավորեցնի վճարումները կատարել ադրբեջանական մանաթով, ի՞նչ եք անելու:

Документы, касающиеся Армении и хранившиеся в архиве ООН, проливают свет на исторические события: от взаимоотношений Республики Армении с Лигой Наций, поддержки мандата Армении 24 мая 1920 года президентом США Вудро Вильсоном до Декларации независимости от 28 мая 1919 года на французском языке.

Բարբառները մեր ազգային հարստություններն էին, որոնցից քչերը կան այսօր։

Պուտինը կապիտուլյանտ Նիկոլին նստեցրել է իրեն հաղթած Ադրբեջանի բռնապետի կողքին:

Այս տղաքը պատանեկան տարիներուն իմ հերոսներէն էին։ Վերջապէս՝ իւրաքանչիւր պատանի-երիտասարդ կուզէ ունենալ հերոսներ որոնք կուտան ներշնջում՝ կեանքի մէջ մեծնալու ժամանակահատուածին մէջ։ Արարատ 73-ի տղաքը այս իմաստով իմ հերոսներէն էին։ Անոնք եթէ մէկ կողմէ հերոս էին իրենց ֆութպոլի խաղաոճի մեծ տաղանդի եւ կարողականութիւններուն համար, բայց նաեւ աւելին։ Անոնք դարձած էին ինծի համար հերոսներ՝որոնք սրսկեցին իմ պատանեկան տարիներուն Ազգայինի եւ անոր հասկացողութեան գիտակցութիւնը՝ բայց նոյնքան նաեւ այդ բոլորին նկատմամբ Հպարտութիւնը։ Հպարտութիւնը հայուն, հայրենիքին եւ անոր մշակոյթին։ Եթէ մէկ կողմէ կը քաջալերուէի, երբ Պէյրութ կուգային, բայց նաեւ առիթը ունեցայ իրենց մրցումներուն ներկայ ըլլայ Երեւանի Հրազդան մարզադաշտի մէջ։ Եւ հոն՝ ես ալ հայրենի ժողովուրդին հետ կը միանայի քաջալերական բացագանչութիւններուն։