Լռելն էլ մեղսակից լինելուն հավասարազոր է
07.07.2020 | 00:25
ՈՒղիղ տասը տարի առաջ այս օրերին սոցիալական հարթակում ձևավորված «Մենք դեմ ենք օտարալեզու դպրոցների բացմանը» անունով խումբ կար, որը պայքարում էր «Լեզվի և Հանրակրթության մասին օրենքներում լրացումներ և փոփոխություններ կատարելու մասին» կառավարության առաջարկած փոփոխությունների փաթեթի դեմ։ Նրանք հայոց լեզվի վտանգներից էին խոսում, ազգային ինքնության մասին բարձրաձայնում, իսկ ակցիայի ակտիվիստներից էր նաև այսօրվա ԿԳՄՍ նախարար Արայիկ Հարությունյանը։ Հայտնի ֆիլմի մի դրվագ է սա հիշեցնում. «Ես գիտեի, որ Ռուբենս չէր հասկնա ինչ կեներ: Պադերազմը գիտես ի՞նչ էրեց խեղճ մարդուն»: Նույն հանգով պիտի ասել, թե նախարար դառնալը գիտե՞ս ինչ արեց «խեղճ մարդուն», հայոց լեզվի պահպանման համար պայքարող մարդը բուհերում հայերենի և հայ ժողովրդի պատմության դասավանդումը ոչ պարտադիր է դարձնում, ինքնության մասին բարձրաձայնողը՝ «Հայ եկեղեցու պատմություն» առարկան դպրոցական դասաժամերից է հանում։ Եվ այս համատեքստում ամենևին էլ կարևոր չէ, թե ով ինչ է դարձել, այլ թե այս ամենն ինչ նպատակ ունի։ Ամենակարևոր հարցի պատասխանը չկա՝ ինչու՞ են նման որոշման հանգել։ Իհարկե, նախարարությունը տարբեր փաթեթավորումներով բացատրում է, թե իմաստ չունի «Հայ եկեղեցու պատմություն» առարկան, որպես առանձին դասաժամ, պահպանելը, բայց դա, մեղմ ասած, շրջանցելու ամենավատ ձևն է։ Եթե մինչ օրս այդ դասաժամերն առանց որևէ խնդիրների կրթական գործընթացի մաս են դարձել, ուրեմն այնտեղից հատուկ դուրս մղելու համար հստակ պատճառ է պետք։
Անշուշտ, ոչ մեկը չի վիճում առարկան ավելի հետաքրքիր դարձնելու, մեթոդական տարբեր փոփոխություններ անելու, կրոնների մասին աշակերտին ընդհանուր պատկերացում տալու մասին, բայց վերցնել ու առարկան, որպես այդպիսին, չեզոքացնել, նշանակում է, դրա համար կա ավելի «հիմնավոր» պատճառ։ Այս ամենին զուգահեռ մեկ այլ ուշագրավ հանգամանք է նկատվում. լուռ են ու ոչ մի բողոքի ձայն չեն բարձրացնում «Մենք դեմ ենք օտարալեզու դպրոցների բացմանը» ակցիայի անդամները, թե՞ բոլորը Արայիկ Հարությունյանի պես համալրել են կառավարության կազմը։ Ինչու՞ ոչ մեկը չի ասում, թե ի վերջո, կա խնդիր, եթե շատ քաղաքացիներ, հոգևոր դասն անհանգստություն են հայտնում։ Թե՞ ով իշխանության դեմ է խոսում, մեխանիկորեն դառնում է նախկին ու հակահեղափոխական՝ անկախ այն հանգամանքից, թե որքան լուրջ հարցերի մասին է ահազանգում։
Ի դեպ, այս իշխանության շրջանում վատ ավանդույթ է ձևավորվել. ոչ մի խնդրահարույց հարց հանրային քննարկման չի դրվում։ Որոշում են ու դարձնում օրենք։ Իրենք ամեն ինչ գիտեն, ժողովուրդն իրենց մանդատ է տվել ու վերջ։ Հիմա ինչ էլ անեն ժողովրդի գլխին, դրա անունը կդնեն՝ ժողովրդի կամոք։ Իսկ եթե ժողովուրդն էլ լուռ այդ ամենը մարսում է, ուրեմն ճիշտն իրենք են, որովհետև այս դեպքում մեղավորությունը կիսվում է, լռելն էլ հավասարազոր է մեղսակից լինելուն։
Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ
Հեղինակի նյութեր
Մեկնաբանություններ
Ասում են...
.
.
-
Ասում են Ռուսաստանի նախագահ Պուտինը Զանգեզուրի միջանցքի մասին ոչ մի նոր բան չի ասել Ղարաբաղյան երկրորդ պատերազմից հետո, որն ավարտվել է 2020 թվականի նոյեմբերի 9-ի հայտարարությամբ։ Միևնույն ժամանակ, հայտնի չէ, թե այս հարցում Հայաստանը, Ադրբեջանը, Իրանը, Ռուսաստանն ու Թուրքիան ինչպես են «ընտելանալու» միմյանց:
-
Ասում են… Ռուսաստանի տարածքին հեռահար ճշգրիտ զենքերով հարվածներ հասցնելու հնարավորություն ՈՒկրաինայի ԶՈՒ-ն չունի, հետևաբար, եթե հայտարարվում է, որ ՈՒկրաինային թույլատրվում է նման հարվածներ հասցնել, ապա դա նշանակում է, որ ՆԱՏՕ-ն ուղիղ մտնում է կոնֆլիկտի մեջ Ռուսաստանի հետ
-
Ասում են… Վլադիմիր Պուտինի այցն Ադրբեջան պատմական իրադարձություն էր, քանի որ այն նշանավորեց Հարավային Կովկասում Ռուսաստանի գլխավոր դաշնակցի փոփոխությունը։ Ավելի քան 30 տարի Հայաստանն այդպիսի դաշնակից էր, բայց հիմա որոշել է անցնել Արևմուտքի կողմը՝ ներառյալ Ֆրանսիան, ԵՄ-ը և ԱՄՆ-ը
-
Նիկոլն արգելել է իրեն նկարել Արարատների ֆոնին Ըստ մերձնիկոլական շրջապատից տարածվող լուրերի` կապիտուլյանտ ոչնչությունը հրահանգել է իր աշխատակազմի լուսանկարիչներին և օպերատորներին իրեն չպատկերել Արարատ լեռների ֆոնին:
-
Ասում են… Մի շարք երկրներում, ցավոք, նաև Հայաստանում մեծ խանդավառություն չկար այն հարցում, որ Ռուսաստանն ինչ-որ կերպ վերահսկեր Հայաստանով լոգիստիկ ճանապարհը Նախիջեւանի և Ադրբեջանի հիմնական տարածքի միջև։ Այստեղ, նախ և առաջ, Թուրքիայի շահն է
-
Ասում են… Ես հստակ ասել եմ՝ նյութական որևէ ակնկալիք, կլինի կազմակերպություն կամ անձ, եթե ինքը ներգրավված է այս շարժմանը, չի կարող ունենալ, սկսած ինձնից, փոխարենը՝ մենք բոլորս կստանանք Հայրենիք ու Պատիվ
-
Ասում են… Հիմա մենք բավականին բարդ շրջան ենք ապրում մեր բարեկամ, եղբայրական Հայաստանի հետ հարաբերություններում։ Դա նույնիսկ ավելին է, քան եղբայրականը, քանի որ այստեղ ավելի շատ հայեր են ապրում, քան՝ բուն Հայաստանում
-
Ասում են Մարտի 8-ից առաջ Մեծ Բրիտանիայի և ԱՄՆ-ի դեսպանատները զգուշացնում էին իրենց քաղաքացիներին զգույշ լինել Մոսկվայում՝ չասելով, թե ինչ է կատարվում
-
Ասում են… Իհարկե, Բրյուսելը շահագրգռված է Հայաստան-ՀԱՊԿ կապի թուլացմամբ, իսկ Դաշինքի պաշտոնական խոսնակները մեկ անգամ չէ, որ հանրային լավատեսություն են հայտնել ՆԱՏՕ-ի հետ մերձեցման Հայաստանի հեռանկարների վերաբերյալ
-
Ասում են…
Ափսոսում ենք, որ ՀՀ ղեկավարությունը, ըստ ամենայնի, գիտակցված որոշում է կայացրել՝ վարել ՌԴ-ի հետ հարաբերությունների հետևողական վատթարացման, Լեռնային Ղարաբաղում տեղի ունեցած ամեն ինչում Ռուսաստանին մեղադրելու գիծ։ Դա, իհարկե, հարիր չէ դաշնակցային հարաբերություններին
-
Ասում են Պաղեստինյան ՀԱՄԱՍ-ը 10-20-100 անգամ ավելի քիչ զենք ունի, քան ունեին Լեռնային Ղարաբաղի հայերը և ադրբեջանական բանակը իսրայելական բանակը չէ։ Թող Հայաստանում մտածեն։
-
Ասում են… Որոշ երկրներ փորձում են խաթարել ԱՊՀ անդամների օրինական իշխանությունը, ավանդական արժեքները և իրավիճակն ամբողջությամբ: Անհրաժեշտ է կանխարգելիչ աշխատանք՝ ԱՊՀ երկրների անվտանգության ապահովման համար։
-
Ասում են… Ռուսաստանը և Բելառուսը օգուտ չունեն իսրայելա-պաղեստինյան հակամարտությունից: ՈՒ՞մ է այն ձեռնտու Մեզ ու ռուսաստանցիներին կշտամբում են «Ձեռնտու է Ուկրաինան հետին պլան է մղվել» Լսեք, եկեք անկեղծ լինենք այն, որ մեր մասին սկսել են ավելի քիչ խոսել, թերևս, վատ չէ: Բայց ո՛չ այդ գնով։ Մարդիկ են զոհվում։ Ինչի՞ վրա ենք ուրախանալու։
-
Ասում են…
Աշխարհում արևմտյան ազդեցությունը հսկայական ռազմաֆինանսական բուրգ է, այն իրեն պահելու համար անընդհատ նոր «վառելիքի» կարիք ունի՝ ուրիշներին պատկանող բնական, տեխնոլոգիական, մարդկային ռեսուրսներ
-
Ասում են…
10 ամսվա շրջափակումից հետո՝ սեպտեմբերի 19-ին, ադրբեջանական զինված ուժերը դաժան հրետակոծության ենթարկեցին Լեռնային Ղարաբաղը։
Սիրտս կոտրվում է, երբ իմանում եմ Լեռնային Ղարաբաղից բռնի տեղահանված և Հայաստան զանգվածաբար փախչող հազարավոր հայ ընտանիքների ցավի, կորստի, մարդու իրավունքների կոպիտ խախտումների մասին:
Տարածաշրջանային
