Հայեր ջան, Գյումրիյում Վարդավառի կադրերը նայելուց հետո ուզում եմ երկու տող գրել:
Ռադեցկու մարշը գրվել է Յոհան Շտրաուս Ավագի կողմից՝ որպես ողջույն ֆելդմարշալ Յոհան Ջոզեֆ Վենզել Ռադեցկու զորքերին, որոնք վերադառնում էին Իտալիայում ապստամբությունը ճնշելուց հետո՝ «ի պատիվ մեծ գեներալի (հիմա ու՞մ նկատի ունեն ???!!!) և կայսերական բանակի»:
19-րդ դարի կեսերին ավստրիացի Շրամը, դառնալով Մեծ Բրիտանիայի Նորին Մեծության 1-ին դրագունական գվարդիայի խմբապետը, ներկայացրեց Ռադեցկու մարշը որպես շատ հարմար անգլիական հեծելազորային գնդի համար։
Հիմա հասկացա՞ք, թե ինչու՛ բոլոր զինվորական մարշերից ընտրվել է հե՛նց Ռադեցկու մարշը... սատանիստներն իրենց հերթական ծեսը կատարեցին նախկին Ալեքսանդրոպոլում՝ այս անգամ՝ սևազգեստ «նվագախմբի տղաների կատարմամբ»:
Հիշու՞մ եք այդ ֆիլմում Վաղինակ Մարգունին (Գրիգորյանին) միստր Նոքսի դերում...
Իրականում, դա Claude Bayfield Stokes-ն էր...
Մի դար առաջ տարածաշրջանից վռնդված Անգլիան տոնում է իր հաղթանակը Գյումրիում, որտեղից և սկսվեց Հայաստանի իշխանության զավթումը...
Ալլա ՀԱԿՈԲՅԱՆ
Հ.Գ. Ամառվա ճռռան շոգին սրանց ո՞վ և ի՞նչ նպատակով է ոտից գլուխ սև հագցրել:
Սա մեր թշնամու հաղթական մարշն Է, որն ասում է.
«Խինդ ու ծիծաղով, երգ ու պարով ենք սև բերելու գլխներիդ»:
Անմիտ ժողովու՛րդ:
Քո կեսը յոթ ամիս շրջափակման մեջ է, իսկ թշնամին քեզ Ռադեցկու մարշով է զբաղեցնում...