Եվրոպայում արդեն գործում են նորատիպ գեյ-կառավարություններ, որոնք ավանդական քաղաքացիներին չեն լսում: Դրանք տարբեր կերպ են կոչվում՝ գեյ-դիկտատուրա, հոմո-դիկտատուրա, սոդոմական դիկտատուրա և այլն: Ընդ որում, պարտադրանքների համար գործիք է ընտրվել տխրահռչակ հանդուրժողականությունը: Զանգվածաբար ամբողջ երկրներ անցնում են այնպիսի կրթական համակարգի, որտեղ երեխաներին արգելվում է կոչվել տղա և աղջիկ: Նորվեգիայում կա տղաներին ու աղջիկներին այլ գենդերների վերաձևելու 19000 ընկերություն: Սակայն Ֆրանսիայում տեղի ունեցած իրադարձությունները ցույց տվեցին, որ գենդերային համաճարակը համակել է ոչ միայն Նորվեգիան: «Համաշխարհային գենդերիզմի» գաղափարախոսությունը շատ ավելի ագրեսիվ դուրս եկավ նորածիններին վերակոդավորելու նորվեգական փորձարարությունների համեմատ: 2013 թվականին Ֆրանսիայի ուսուցիչների ու մանկավարժների արհմիությունը բացահայտորեն պաշտպանեց կառավարության գեյ-հեղափոխությունը և քվեարկեց երկրի բոլոր դպրոցներում տղաների ու աղջիկների տարբերակման վերացման օգտին: Փաստորեն լուծարվեց «բնական սեռը», որն իր տեղը զիջեց օր օրի բազմացող սոդոմագենդերային ցուցակին՝ գեյեր, լեսբուհիներ, բիսեքսուալներ, տրանսգենդերներ, գենդերկվիրներ և չգիտես էլ ինչ: Տարրական դպրոցներում երեխաները այբբենարանի փոխարեն ձեռքն են առնում «գեյության սկզբունքները»՝ հանրամատչելի «Հայրիկը շրջազգեստ է կրում» վերնագրով:
Եթե գեյերի ամուսնությունը ճանաչվում է օրինական, ապա որդեգրված երեխաների համար օրինական է դառնում նաև գեյի «հայրությունը», ինչն արդեն մանկապղծության (պեդոֆիլիա) օրինականացված ձև է: Եվ այդօրինակ երեխաների պահանջարկը խիստ մեծանում է, որի համար էլ բազմանում են ամեն տեսակի գենդերային ծրագրերը: Գեյ-հայրերը, օգտագործելով երեխաներին, կարող են նրանց փոխանցել ուրիշ իրենց նմաններին: Եվ սա իրականություն է եվրոպական շատ երկրներում: Կանադայի խորհրդարանը, փաստորեն, միաձայն (մեկ դեմով) մանկապղծությունը «նորմալ» սեռական կողմնորոշում է ճանաչել տակավին 2011 թվականին:
Եվրոպայում քիչ չեն այն կուսակցությունները, որոնք պահանջում են օրինականացնել առհասարակ մանկապղծության՝ «սերունդների ինտիմ փոխհարաբերությունների» բոլոր ձևերը, որ տարբերակված են հետևյալ կերպ. մանկապղծություն՝ մեծահասակը շփվում է ուրիշի երեխայի հետ, ինցեստ՝ մեծահասակը ինտիմ հարաբերությունների մեջ է մտնում իր հարազատ արյունակից երեխայի հետ, ինֆանտոֆիլիա՝ մեծահասակը ինտիմ փոխհարաբերությունների մեջ է մտնում նորածնի կամ նախախոսքային տարիքի երեխայի հետ: Հատկապես այս վերջինը խիստ մոդայիկ է դարձել եվրոպական աշխարհամասում, և նորածինների զանգվածային բռնաբարություններն արդեն ոչ մեկի չեն զարմացնում: Ինֆանտոֆիլների դատավարությունները Հոլանդիայում վերածվում են այդ աղտեղության քարոզչական շոուների: Վերջին տարիների դատական խոշորագույն սկանդալը դարձավ երկու երիտասարդ գեյ-ամուսինների գործը: Սրանք սկզբում փորձել են տարբեր երկրներում տղաներ որդեգրել սեփական սեռական կրքերը հագեցնելու համար: Չի հաջողվել, և նրանք որպես «դայակ» աշխատանքի են անցել մանկական հաստատություններում: Այդ տականքները խոստովանել են, որ ինտիմ հարաբերությունների մեջ են մտել (փաստորեն, բռնաբարել են) մոտ 100 նորածնի: Ամենափոքր զոհը եղել է 19 օրական, իսկ «ամենաավագը»՝ 2,5 տարեկան: Միասեռական «ընտանիքին» ձերբակալելիս առգրավվել են մեծ քանակությամբ սեփական անառակությունների տեսալուսանկարային պոռնոնյութեր՝ կապված հենց նորածինների հետ. սոդոմական գազանները չեն հասցրել դրանք ոչնչացնել:
Բայց սա էլ դեռ ոչինչ: Մամուլը հաղորդել է, որ Հոլանդիայի գրեթե ողջ բուժհասարակությունը ոտքի է կանգնել ի պաշտպանություն այդ միասեռական զույգի: Որ նրանք երեխաների նկատմամբ միանգամայն նորմալ են վարվել, որ նախախոսքային տարիքի երեխային լլկելը չպետք է ճանաչել որպես բռնաբարություն: Հոլանդիայի քրեական օրենսդրությունից հետևում է, որ եթե զոհը (փաստորեն նաև նորածինը) ոչ մի դիմադրություն ցույց չի տալիս, ապա ուրեմն իրավական տեսակետից «բռնություն» տեղի չի ունեցել:
Եվ սա դեռ քիչ է. ինֆանտոֆիլների զոհերի ծնողները իրավունք չունեն բռնաբարության փաստով որպես վկա հանդես գալու և ցուցմունքներ տալու ո՛չ ոստիկանությունում, ո՛չ էլ դատարանում: Ստացվում է, որ եթե նորածիններն իրենք իրենց չեն կարող պաշտպանել, իսկ նրանց ծնողները իրավական դաշտից լրիվ մեկուսացված են, ապա բոլոր իրավունքները գենդերմուտանտների կողմն են:
Այսօր Եվրոպայում, ԱՄՆ- ում շեշտը դրված է ոչ այնքան մեծերի, երիտասարդության, որքան նորածինների համակողմանի այլասերման վրա: Գլոբալ գեյ-նախագիծը կառուցված է տարբեր պատրվակներով ավանդական ընտանիքների երեխաներին բռնությամբ խլելու վրա՝ գերազանցապես նոր ծնվածների և նախախոսքային տարիքի: Մոլորակի միասեռականացումը այնքան արագ է զարգանում, որ Եվրոպայի ավանդական ընտանիքների ներկայացուցիչները արդեն իսկ հզոր ճնշման տակ են հայտնվել: Ընդ որում, այն, ինչ մենք տեսնում ենք ներկայիս Եվրոպայում, տասնամյակների պատմություն ունի: Երեխաներին հարկադրաբար սեռափոխելու համար հարկ է նրանց ավանդական հարազատ ծնողներից օտարել, առանձնացնել, բռնաբարել: Ահա և անցյալ դարի վերջին ստեղծվել և Արևմուտքում ամենուրեք արմատավորվել է «Յուվենալ արդարադատությունը»՝ իբր երեխաների պաշտպանության համար: Իրականում այդ գեղեցկախոսության տակ բոլորովին այլ իմաստ է դրված, ինչպես ասվեց՝ երեխաներին «ազատագրել» հարազատ ծնողներից: Ի վերջո, երեխաների մասին Հաագայի երեք կոնվենցիաներում օրինականացվել է այն փաստը, որ երեխաները չեն պատկանում ծնողներին, այլ այն հողի՝ տարածքի, սեփականությունն են, որի վրա նրանք «կանգնած են» վերջին երեք ամսում: Եվրոպայում ծնողական իրավունքները վերացված են տակավին 1990 թվականից, դրանց փոխարինել են «խնամակալության իրավունքները», որոնք կարող են մի քաղաքացուց անցնել մեկ ուրիշի՝ նույնիսկ սովորական վստահագրով;
Այսօր Արևմուտքը կառուցել է իսկական ստրկատիրական կարգ երեխաների համար: Ինչպես անցյալ տարվա գարնանը պետհեռուստատեսությամբ հայտարարեց անչափահասների գծով իտալացի մի դատավոր, Իտալիայում և մնացյալ Եվրոպայում ներկայումս ձևավորվել ու գործում է խնամակալության մասնավոր շուկա՝ «երեխաների բորսա» կամ «մանկաստրուկների շուկա», այլ խոսքով ասած՝ երեխաների առուծախի ամենաիսկական բիզնես-կառույց: Խնամակալության այդ շուկայում երեխաները սոսկ պահանջարկված ապրանք են, իսկ խաղի բոլոր մասնակիցները՝ դատավորներ, փաստաբաններ, փորձագետներ, հոգեբաններ, ոստիկաններ, ուսուցիչներ, վարձու ծնողներ և այլք, սոսկ շահույթ են հետապնդում: Սա է իրականությունը, և գեյ-կառավարություններն ընդլայնում ու զարգացնում են այդ եղկելի շուկան:
Այն փաստը, որ այսօր Եվրոպայում ամենահանդուրժողական որդեգրող ամուսնական ընտանիքի մրցույթներում որպես կանոն հաղթում են միասեռական ընտանիքները, մանկապղծության պետական հովանավորման ապրանքափողային նոր սկզբունքի սոսկ փոքրիկ շտրիխ է: Շվեյցարիայում, օրինակ, հրապարակվել են փաստաթղթեր, որոնք վկայում են, որ 2012 թվականին ավանդական ընտանիքներից խլված 30 հազար երեխաների հանձնել են միասեռական ընտանիքների:
30 հազար երեխա՞: Մտածեք այս մասին:
«Завтра» շաբաթաթերթ
«Իրատես de facto»- Եվրոպական, գուցե նաև համաշխարհային մամուլն այս օրերին «լայնորեն» քննարկում է դանիական քաղաքներից մեկի կենդանաբանական այգում տեղի ունեցած հիրավի հակակենդանական իրադարձությունը: Գազանանոցի ղեկավարությունը գազանային որոշում է կայացրել՝ կյանքից զրկել Մարիուս անունով ընձուղտին, որովհետև նրա ծնողները, տարօրինակ բան, մերձավոր սեռակիցներ են եղել, այսօրվա լեզվով ասած՝ յուրօրինակ… գենդերներ: Եվ որ այդ պատճառով ընձուղտը պիտանի չէ բազմացման համար ու նրան պահելը մեծ հոգս է:
Համակրելի, անշառ աչքերով միստիկական այդ կենդանու ապրելու իրավունքի պաշտպանության օգտին հանդես են եկել հազարավոր բարի մարդիկ աշխարհի տարբեր անկյուններից: Սակայն կենդանաբարո ղեկավարները անհողդողդ են եղել իրենց մտահղացման մեջ: Լավ, այդ դեպքում գոնե կարելի էր ընձուղտին ենթարկել ցավազրկիչ… էվթանազիայի, ինչը կիրառվում է եվրոպական շատ երկրներում: Սակայն՝ ոչ: Անմեղ կենդանուն պետք էր պարզապես գնդակահարել մարդկային դաժանությամբ՝ մեխ կրակող շինարարական ատրճանակով: Եվ ամենաարտառոցը՝ սպանդը հատուկ իրականացվել է մի մեծ խումբ… երեխաների աչքի առաջ: Այնուհետև ապշահար, լացակումած փոքրիկների ներկայությամբ նահատակ ընձուղտին մասնատել են և արյունոտ մսակտորներով կերակրել գիշատիչ գազաններին:
Ծանոթ ձեռագիր է, չէ՞: