Մեղքս ինչ թաքցնեմ, էսօր տնից դուրս եկա: Որքան էլ որ չեմ ուզում դուրս գալ, որևէ մեկի երեսը տեսնել, բայց դուրս եկա: Հրավիրողը հերիք չի նորագույն փորձությունները պատվով հաղթահարած բացառիկ ընկեր է, դեռ մի բան էլ ավելին, ջավախեցի է՝ Մարոզյան Խաչիկը: Ես ջավախեցի չեմ, բայց Գյումրիից հանգամանքների բերումով, դեռ վաղ մանկությունից տեղափոխվել եմ Երևան՝ հին Ավան, որտեղ լուսահոգի Քոչինյանը լցրել էր ջավախեցիներով: Այսինքն, իմ ամենահարազատ, ամենասրտամոտ ընկերները ջավախեցիներ են, մանկության ընկերներ, որոնք պարգև են ամեն մարդու համար:

Դրամի փոխարժեքը բարձրացրին, ու հիմա բողոքում են այլ երկրների համեմատ անմրցունակ լինելուց, մասնավորապես՝ ՏՏ-ն։ Բայց քպականները ՔՊ չէին լինի, եթե այս ամենի մեջ չմեղադրեին տնտեսվարողներին՝ անբարեխիղճները տների ու ծառայությունների գները թանկ են պահում։ Բայց սրանով չեն սահմանափակվում ու պատրաստվում են երկրորդ հուժկու հարվածը հասցնել՝ վերացնում են բանկային գաղտնիքը։ Սրա հետևանքով ոչ միայն բիզնեսները, այլ անհատներն էլ են խուսափելու մեր երկրի հետ գործ ունենալուց։

Արցախյան վերջին պատերազմից անմիջապես հետո, Ալիևը պետք է շշմեր ու անկեղծանար, ասելով, որ երբեք չէր մտածի, որ Արցախը (серая зона) ամենամիլիտարիզացված տարածքն է աշխարհում:

Հայագիտության և հայ ազգագրության ու բանագիտության բնագավառի երևելի անուններից է ՍԵՐԳԵՅ ՎԱՐԴԱՆՅԱՆԸ. գիտնական, բանագետ, բարբառագետ, հրապարակախոս, «Ձայն համշենական» թերթի հիմնադիր խմբագիր, ով երիտասարդ տարիքից նվիրվել է քրիստոնյա և բռնի կրոնափոխված համշենահայության ուսումնասիրությանը, նրա բանավոր մշակույթը փրկելու բանահավաքչական աշխատանքին: Բանարվեստի այդ եզակի նմուշների մի մասը ամփոփվել է

Երեկ անդրադարձա փաշինյանական իշխանության «Ակադեմքաղաք» կառուցելու օտարածին ծրագրի քողարկված իրական նպատակներին։ Հնարավոր է, որ ժողովրդի դիմադրության շնորհիվ այդ ծրագիրը խափանվի ու մնա թղթի վրա։ Անգամ այդ դեպքում փաշինյանական իշխանությունը, շրջանառելով ու գովազդելով «Ակադեմքաղաքը», այսօր իսկ լուծում է մի շարք հակաժողովրդական ու հակահայկական խնդիրներ, որոնցից ստորև նշում եմ հիմնականները:

Եվրախորհրդարանն ընդունեց ԵՄ-ին անդամակցելու Հայաստանի թեկնածության հնարավորությունը դիտարկելու բանաձև:

Այս խնդրի մասին երկու օր առաջ էի ուզում գրել։ Բայց այն այսօր էլ է ակտուալ ու վաղն էլ է ակտուալ լինելու։ Խոսքը վերաբերվում է այսպես կոչված հեղափոխությանը մասնակցած տարբեր շրջանակների դեմ ուղղված արշավին։ Նայում եմ, Կոնսերվատորիայի ուսանողները բողոքում են բուհի փակման որոշման դեմ, իսկ մարդիկ չարախնդում են, թե բա 2018-ին փողոց են փակել ու հիմա արդար է, որ հայտնվել են կառավարության թիրախում։

ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը հերթական ասուլիսն է տվել, որը տևել է 3,5 ժամ և այդքան ժամանակ նա տաֆտալոգիայի մաստեր-կլաս էր ցույց տալիս, պատասխանելով լրագրողների հարցերին։ Նա հաստատեց, որ նոր տարածքներ, այնուամենայնիվ, կզիջվեն Ադրբեջանին, իսկ հրաժարական այլևս չի տալիս, որովհետև նրան ոչ մեկը չդատեց և չգնդակահարեց։

Երեկ վարչապետի պաշտոնը զբաղեցնող անձը, իր իսկ խոսքերով «ռադը քաշելու» փոխարեն, փորձեց մեր ժողովրդին կրկին կերակրել ստերի և մանիպուլացիաների մի նոր տարափով, փորձելով հող նախապատրաստել թշնամուն հերթական միակողմանի զիջումների համար։

Օրերս ռուս բանաստեղծ Ս. Եսենինի և նրա ,,Шаганэ, ты моя Шаганэ ,, հանրահայտ բանաստեղծության մասին կարդացի մի ռուս գրականագետի վերլուծություն, որտեղ խոսք եղավ նաև Շահանեի նախատիպի իրական անձնավորություն լինելու մասին։ Եվ քանի որ հեղինակը նշեց, որ Շահանեն հայուհի Շահանե Տալյանն է, ադրբեջանցի օգտատերերը ոհմակով վրա տվեցին ռուս գրականագետին։ Ըստ ուղտ իլհամի հիշյալ ոհմակի՝ Շահանեն ադրբեջանցի է. «Երբ Եսենինը Բաքու է եկել, հիվանդացել է, ու նրան ամեն օր այծի կաթ է տարել Շահան գյուղից մի աղջիկ։ Եսենինը նրա գեղեցկությունից սիրահարվել է։ Աղջկան հարցրել է՝ անունդ ի՞նչ է , նա էլ ռուսերեն չի իմացել, ասել է՝ Ման Շահանայամ (ես Շահանից եմ), ու Եսենինը գրել է Շահանե բանաստեղծությունը»։