«Հիմա մի բան կասեմ, որը մեծ աղմուկ է բարձրացնելու: Իմ համոզմունքը նա է, որ պատերազմը պարտվել ենք այն պատճառով, որ բանակում գործել է «5-րդ շարասյուն»։ Սա իմ համոզմունքն է մի շարք փաստերի վերլուծության արդյունքում։ Այդ փաստերը, կարծում եմ, առաջիկայում այնքան հրապարակային կլինեն, որ իմ հայտարարությունն այդքան տարօրինակ չի թվա»։

2018 թվականին՝ սահուն իշխանահանձնման գործարքից հետո, նոր կառավարչական թիմը որոշեց իրենց տիրապետության տակ ստեղծել մի գաղափարական հիմք, որի մեջ ամփոփված կլինեին անվտանգային, պաշտպանական, արտաքին քաղաքականության, սոցիալական, տնտեսական, իրավական, նույնիսկ սպորտային թիրախային նպատակներ։ Ոչ պրոֆեսիոնալ, դիլետանտ, գյուղական երազախաբության լավագույն ավանդույթներով ստեղծվեց մի ծրագիր, որի անունը դրվեց «Հայաստան 2050»: Ծրագրի մեջ կային իսկապես բացառիկ տխմարություններ, որոնցից մի քանիսը հիշենք համառոտ։

ՀՀ ազգային ժողովի տնտեսական հանձնաժողովը մի նոր նախագիծ է բերել, որով նախատեսվում է բացառել արտարժույթով հիպոթեքային վարկավորումը, այսինքն, հիպոթեքը միայն դրամով պետք է տրամադրվի վարկառուներին։ Նախաձեռնության հեղինակները նման փոփոխության անհրաժեշտությունը բացատրում են մտահոգությամբ, իբր քաղաքացիներին ցանկանում են ապահովագրել արտարժույթի փոխարժեքի տատանումների արդյունքում վնասներ կրելուց։ Քննարկվող հարցը ՀՀ բանկային միության կողմից քննադատվել է, և առաջարկվել են մի շարք կետեր, որոնք, ըստ երևույթին, կչեզոքացնեն բերված նախագծի հնարավոր ռիսկերը։ Դե, բանկերում անխելք մարդիկ չեն աշխատում և հստակ գիտակցել են նոր սահմանափակման ռիսկերը։ Իսկ ինչպիսի՞ վտանգներ կան այդ նախագծում: Փորձենք համալիր քննության ենթարկել դրանք՝ ըստ մասնակիցների խմբերի։

Մակրոնը լռել է։ ՈՒրեմն Մակրոնը գործում է: Շոլցը հանկարծ շատախոս է դարձել` ինքնորոշման իրավունք է հիշել: Փաշինյանին ու Ալիևին հիշեցնում է այդ մասին։ (Իսկ դա Շոլցին 1000 տարի պետք չի, բայց խոսում է): ՈՒրեմն Մակրոնը լուրջ գործի մեջ է մտել։

Աննախադեպ հաջողակ երկրում ինչու են մարդիկ անընդհատ աղքատ մնում։

(ուղեցույց նրանց համար, ովքեր ցանկանում են ուսումնասիրել Հայաստանի Հանրապետության վերջին հինգ՝ 2018-2023 թթ., տարիների պատմությունը)

Վերտառությունում հնչող հռետորական հարցն ուղղված է «ականավոր քաղաքական լակմուսի թուղթ» Էդմոն Մարուքյանին, որը, հակառակ ներկայիս դիրքորոշման, 2017-ին դեռևս հայտարարում էր, թե ուժեղ Հայաստանն է Արցախի անվտանգության երաշխավորը:

«Առաջին» կոչվելու համար ինքնամատույց կուրծքը վահան դարձրած այս ցուցանքը, որ զբաղված է հայաստանյան պետբյուջեն մաշեցնելով, զուգահեռ էլ որոշակի հիմնադրամներ մաքրազարդելով, կնոջ կերպարանք առած իսկական Կորեյկո է, որի ամեն քայլն ու արաքը շատ վատ բեմադրված տրագիկոմեդիա է, կեղծիք, քաղքենիություն:

(ուղեցույց նրանց համար, ովքեր ցանկանում են ուսումնասիրել Հայաստանի Հանրապետության վերջին հինգ՝ 2018-2023 թթ., տարիների պատմությունը)

Այն, ինչին նախապատրաստում են մեզ, ազգային կանիբալիզմ է, ներտեսակային գիշատչություն՝ զոհել Արցախը, որ մնացածը կուշտ ապրեն։ Սա հնարավոր է բացառապես մեկ դեպքում՝ պետական և ազգային անբովանդակության։