Բարձրաստիճան ոստիկանն ինձ ասում է. «Իշխանությունը Հայաստանը տանում է կործանման, սակայն մենք` համակարգի աշխատողներս, ոչինչ անել չենք կարող: Մենք ստիպված ենք գնում և ընտրում, սակայն Դուք պայքարեք»:

Լոնդոնում Փաշինյան-Ալիև հանդիպման տապալումն ուղիղ կապվածություն ունի հուլիսի 1-ին նախատեսված երկու երկրների միջև կանոնակարգերի շուրջ համաձայնության ձախողմանը:

Ալիևը մերժե՞լ է Նիկոլ Փաշինյանի հետ հանդիպել։

Այսօր գոյություն ունեցող աշխարհը լրիվ այլ է․ մենք ապրում ենք նոր կառուցվող կառուցակարգերում, ինչ-որ տեղ նաև տրանսֆորմացիոն հասարակարգում: Այն, ինչ գոյություն ուներ մինչև 2017-18 թվականները, այլևս գոյություն չունի։ Ըստ էության, կարող ենք արձանագրել, որ Պոտսդամի կոնֆերանսից հետո ստեղծված աշխարհակարգն այլևս չկա, այն վերացել է, այժմ առկա է լրիվ այլ գեոպոլիտիկ «ռասկլադ»։ Ավելին, աշխարհակարգի փոփոխությունը հանգեցնելու է նոր հարաբեությունների ու ազդեցության գոտիների, որոնք բերելու են լրիվ այլ մարտահարվերներ։ Սրանք լոկ տեսական պնդումներ չեն, այլ «գետնի վրա» առկա իրավիճակ․ թշնամի պետությունները դառնում են բարեկամ, դաշնակիցը՝ «ոչ այնքան բարեկամ» և այլն։

ՈՒկրաինայում հատուկ ցեղատեսակի դրդմամբ Լենինի և Ստալինի թույլ տված սխալներն ուղղելուց հետո, կգա ժամանակը, որ նույն սրիկաների մեղքով Ստալինի գործած սխալները Հարավային Կովկասում կշտկվե՛ն:

Հունիսի 19-ին Հայաստանի ԱԳՆ-ն հանդես եկավ հայտարարությամբ՝ գուժելով սպասվելիք նոր պատերազմը: «Ամեն առիթով տարածաշրջանային սրացումներ կանխատեսելու Ադրբեջանի գործելակերպը մտածելու տեղիք է տալիս և գալիս է հիմնավորելու մի շարք կենտրոնների կողմից արվող վերլուծությունները, թե Ադրբեջանն ամեն ինչ անելու է վիժեցնելու Հայաստանի հետ խաղաղության համաձայնագիր կնքելու գործընթացը...

Ես հաշիվս վաղուց կորցրել եմ, թե քանի երկրում եմ եղել, բայց որևիցե պետությունում չեմ տեսել նիկոլի, աննայի ու իր յուրայինների նման չտես, գեղցիներ։

Օրերս մի նեղ միջոցառում-հավաքույթի ժամանակ (բարեգործություն էի արել. ատենախոսություն էի խմբագրել` անվճար) ներկաներից մեկը, ում վաղուց էի ճանաչում, ճռճռան, հուզաթաթավ բաներ էր ասում հայրենիքի ու հայրենյաց կորստի մասին։

Այս շրջանը ես համարում եմ վերադասավորումների շրջան, հարաբերությունների վերջնական պարզաբանումների շրջան։

Մենք էլ ընտանեկան ալբոմ ունեինք։ Երևի բոլորն էլ ունեին։ Էն տարիներին ընտանեկան ալբոմը հեռախոսի մեջ չէր տեղավորվում։ Դա մեծ, հաստ թերթերով գիրք էր։ Թերթերի վրա կիսաշրջանաձև անցքեր կային, որոնց մեջ մտցնում էիր նկարի ծայրերը, ու նկարը կպնում էր էջին։ Ալբոմի թերթերը միշտ քիչ էին՝ չէին հերիքում։ Ընտանիքներ կային, որ մի քանի ալբոմ ունեին, բայց էլի չէր հերիքում բոլոր նկարների համար, ու շատ նկարներ դուրս էին մնում։ Դրա համար՝ ամենակարևորներն էին փակցնում ալբոմի մեջ։